Ἅγιος Ζηνόβιος καταγόταν ἀπό τήν Ἑλλάδα. Ἦταν σοφιστής καί δίδασκε ρητορική στήν Φλωρεντία. Ἀσπάσθηκε τή Χριστιανική πίστη, παρά τήν σθεναρή ἀντίδραση τῶν γονέων του, καί ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τῆς Φλωρεντίας τῆς Ἰταλίας. Σύντομα καί οἱ γονεῖς του βαπτίσθηκαν Χριστιανοί καί ἔγιναν μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Συνδέθηκε μέ πνευματική φιλία μέ τόν Ἅγιο Ἀμβρόσιο, Ἐπίσκοπο Μεδιολάνων καί τόν Ἐπίσκοπο τῆς Ρώμης Δάμασο (366 – 384 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος τόν ἀπέστειλε στήν Κωνσταντινούπολη λόγῳ τοῦ Ἀρειανισμοῦ καί τῶν ταραχῶν πού προκαλοῦσαν στήν Ἐκκλησία οἱ αἱρετικοί. Ἀξιώθηκε ἀπό τόν Τριαδικό Θεό τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας καί κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 390 μ.Χ. ἐπί τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Δύσεως Ὀνωρίου.