Ἅγιος Συνέσιος (26 Μαΐου)

ολύ φτωχές δυστυχῶς εἶναι οἱ πληροφορίες πού ἔχουμε γιά τόν Κύπριο αὐτόν Ἅγιο. Τόσο τό συναξάρι ὅσο κι ἡ ἀκολουθία του ἐλάχιστα πράγματα μᾶς προσφέρουν.
Σύμφωνα μ’ αὐτές ὁ Ἅγιος Συνέσιος γεννήθηκε στήν Καρπασία. Ἦταν ἄνθρωπος πρᾶος κι ἀνεξίκακος καί διαδέχτηκε στόν ἐπισκοπικό θρόνο τόν Ἅγιο Φίλωνα. Αὐτοῦ μάλιστα καί τό ἱερό ἔργο ζήλωσε καί συμπλήρωσε.
Ὅταν ἔγινε ἐπίσκοπος, τήν Καρπασία μά καί ὁλόκληρο τό νησί λυμαίνονταν οἱ αἱρέσεις.
Ἐνάντια στίς αἱρέσεις πού σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἐπιφάνιο ξεπερνοῦσαν σέ ἀριθμό τόν καιρό αὐτό τίς ὀγδόντα, κινήθηκε μέ φλόγα καί χριστιανική σύνεση ὁ Ἅγιος Συνέσιος. Μέ τό ραβδί τοῦ ἱεραποστόλου καί τή μάχαιρα τοῦ Πνεύματος, ἀνέλαβε ὁ οὐρανοπολίτης Ἱεράρχης τόν σκληρό ἀγῶνα γιά τήν ἀντιμετώπιση καί διάλυση τῶν αἱρέσεων.

Ἡ πραότητά του, ἡ γλυκύτητα τῶν λόγων του καί τά πειστικά ἐπιχειρήματά του ἐνισχυμένα μέ τά πολλά του θαύματα φέρνουν παντοῦ καί τά ἀνάλογα ἀποτελέσματα. Σέ λίγα χρόνια ἡ Ἁγία Νῆσος ξαναβρίσκει τήν εἰρήνη της καί τόν δρόμο τῆς χριστιανικῆς πίστεως.

Ἡ ζωή τοῦ μεγάλου Πατρός ὑπῆρξε ἀληθινά μία ζωή ἐκδαπανήσεως καί θυσίας. Ἀλλά καί μία ζωή ἀγάπης καί φιλανθρωπίας. Ἡ καρδιά του πυρακτωμένη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀνθρώπων ἀγωνιζόταν μέρα νύκτα νά σκορπίσει καί νά μεταδώσει στούς γύρω του αὐτή τή φλόγα. Τῆς ἀγάπης τή φλόγα, τό ἐνδιαφέρον, τή στοργή.
Εἶναι παράδειγμα ζωντανό ἡ ζωή του γιά τούς χριστιανούς του. Παράδειγμα στά λόγια καί στή συμπεριφορά του μ’ αὐτούς. Παράδειγμα καί στήν ἀγάπη καί στήν πνευματική ζωή καί στήν πίστη καί στήν ἁγνότητα, πού καί ὅταν δέν μιλοῦσε, ἐνέπνεε καί αἰχμαλώτιζε καί καθοδηγοῦσε στή χριστιανική ζωή.
Στό πρόσωπό του τά πιστά του τέκνα βρίσκανε πάντα τόν στοργικό πατέρα καί τόν ἀνέξοδο γιατρό, πού ἤξερε νά γίνεται «τοῖς πᾶσι τά πάντα ἵνα πάντως τινάς σώσει» (Α’ Κορινθ. θ’ 22).
Μά καί ὅταν ὁ Ἅγιος κοιμήθηκε, δέν σταμάτησε νά προσφέρει σ’ ἐκείνους πού μέ πίστη καταφεύγουν στή χάρη του τίς θεραπεῖες καί τίς δωρεές του.
Πολλά θαύματα τοῦ Ἁγίου ἀναφέρονται ἀπό τούς κατοίκους τῆς Καρπασίας μ’ εὐλάβεια καί εὐγνωμοσύνη. Ἡ ἀγάπη καί ἡ εὐλάβεια τῶν χριστιανῶν τῆς Κύπρου μας μά ἰδιαίτερα τῆς Καρπασίας στόν Ἅγιο Συνέσιο εἶναι πολύ μεγάλη. Αὐτῆς τῆς ἀγάπης καρπός εἶναι καί ὁ «θαυμαστός καί παράδοξος» ναός, τόν ὁποῖον ἀνήγειραν πρός τιμήν του τά πνευματικά του παιδιά. Μέσα στόν ὄμορφο καί ἐπιβλητικό τοῦτο ναό βρίσκονται τοποθετημένα τά ἅγια λείψανά του.
Κοντά στόν ναό αὐτό διασῴζεται καί σήμερα μία μεγάλη σπηλιά, πού εἶναι γνωστή μέ τό ὄνομα «ὁ σπήλιος τ’ Ἄη Συνέση». Ἡ σπηλιά αὐτή στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια τά δύσκολα, τά χρόνια τῶν διωγμῶν χρησίμεψε σάν κατακόμβη καί σάν νεκροταφεῖο τῶν τότε χριστιανῶν.
Στή σπηλιά αὐτή μαζευόντουσαν τίς νύκτες οἱ πιστοί γιά νά ἐκτελέσουν τά θρησκευτικά τους καθήκοντα. Στήν ἴδια τή σπηλιά πάλι, ὅταν κάποιος ἀπέθνησκε, οἱ ζωντανοί λάξευαν σέ μία πλευρά της τόν τάφο μέσα στόν ὁποῖο ἔθαπταν τόν νεκρό τους.
Ἡ σπηλιά εἶναι πολύ μεγάλη. Σήμερα ὅμως εἶναι ἐγκαταλειμμένη καί χρησιμοποιεῖται σάν μάνδρα. Στά βραχώδη τοιχώματά της ὑπάρχουν διάφορα ἀρκοσόλια πρᾶγμα πού φανερώνει πώς ἡ σπηλιά εἶχε χρησιμοποιηθεῖ σάν κατακόμβη. Στά ἀρκοσόλια θά πρέπει νά ἔβαζαν οἱ χριστιανοί τίς εἰκόνες τους καί νά ἔκαμναν τήν προσευχή τους.
Κατά τά 800 χρόνια τῆς μαύρης δουλείας, ἡ σπηλιά αὐτή πόσες φορές δέν θ’ ἀπέκρυψε ἀπό τά μάτια τοῦ μαύρου δυνάστη τίς πονεμένες καί καταδιωγμένες καρδιές πού κατάφευγαν ἐκεῖ, γιά νά σωθοῦν ἀπό τό ἄσπλαχνο μαχαῖρι τῶν διωκτῶν; Ἀλλά καί πόσες φορές ἐκεῖ τά δακρυσμένα μάτια δέν σπογγίστηκαν καί δέν ἔλαμψαν ἀπό κάποια κρυφή ἐλπίδα, ὅταν ὁ παπαδοδάσκαλος τούς μιλοῦσε γιά τά περασμένα μεγαλεῖα.
Ἡ ἀγάπη τοῦ ἁγίου Συνεσίου στό ποίμνιό του, πού ἐκδηλωνόταν μέ τόσες θαυματουργικές θεραπεῖες, συνεχίζεται ἀκόμη καί σήμερα σέ ὅσους μέ εὐλάβεια καί σεβασμό καταφεύγουν στόν ἱερό ναό του καί μέ πίστη ζητοῦν τή χάρη του.
Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Συνεσίου συμπίπτει κάθε χρόνο τήν ἐποχή τοῦ θερισμοῦ (26 Μαΐου). Τήν ἡμέρα αὐτή ὁ Ἅγιος θέλει νά τήν ἀργοῦν οἱ χριστιανοί. Καί αὐτό ἴσως γιά νά συνηθίσουν οἱ πιστοί νά σέβονται τίς μεγάλες γιορτές καί τήν Κυριακή πού εἶναι μέρες ἱερές καί ἀφιερωμένες στή λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ἂν τήν ἀργία τῆς ἡμέρας αὐτῆς τῆς γιορτῆς του, τήν καταπατήσουν οἱ χριστιανοί καί πᾶνε στό θέρος, τότε, λέγεται πώς ὅ,τι θερίσουν καί μαζέψουν τήν ἡμέρα αὐτή, τοῦτο σήπεται καί χάνεται. Εἶναι καί αὐτό μία παραχώρηση τοῦ Οὐράνιου Πατέρα, γιά νά θυμοῦνται οἱ πιστοί νά σέβονται καί νά τιμοῦν τόν Ἅγιό τους.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’.
Καρπασέων τό κλέος καί Κυπρίων ἀγλάϊσμα, καί θαυματουργός ἀνεδείχθης, Ἱεράρχα Πατήρ ἡμῶν Συνέσιε· διό τήν χάριν τῶν θαυμάτων ἐξ οὐρανοῦ ἐδέξω μακάριε, θεραπεύειν τούς νοσοῦντας, καί τάς ψυχάς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδοκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.