Ὅσιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητής (30 Μαΐου)

Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπό τήν Συρία καί ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.). Μοναχός στήν πατρίδα του, μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη καί ἐγκαταστάθηκε σέ κάποια ἀπό τίς μονές αὐτῆς. Διακρινόταν γιά τή φλογερή πίστη καί τή μαχητικότητά του ἐναντίον καθενός πού ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δέ κατά τῶν ἐπικρατούντων αἱρετικῶν Ἀρειανῶν. Μιλώντας πρός τούς μοναχούς καί τά πλήθη, δέν δίσταζε νά ἐλέγχει καί αὐτόν τόν αὐτοκράτορα γιά τίς ὑπέρ τῶν αἱρετικῶν ἀπροκάλυπτες ἐνέργειές του. Τό 378 μ.Χ. συνάντησε τόν Οὐάλεντα, ἐνῶ ἀναχωροῦσε γιά τήν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Γότθων πού εἰσέβαλαν στό Βυζάντιο, καί τοῦ εἶπε: «Ἀπόδος ταῖς ποίμναις τούς ἀρίστους νομέας καί λήψει τήν νίκην ἀπονητί· εἰ δέ τούτων μηδέν δεδρακώς παρατάξαιο, μαθήσει τῇ πείρᾳ, πῶς σκληρόν τό πρός κέντρα λακτίζειν, οὕτω γάρ ἐπανήξεις καί προσαπολέσεις τήν στρατιάν». Τοῦ ζήτησε δηλαδή, ἐάν ἤθελε νά ἐπιστρέψει νικητής, νά ἐπαναφέρει ἀπό τήν ἐξορία τούς Ἐπισκόπους καί νά τούς ἀποδώσει τό ποίμνιό τους, εἰδάλλως θά καταστρεφόταν καί αὐτός καί τό στράτευμά του. Ὁ Οὐάλης, ὄχι μόνο ἐκώφευσε στούς λόγους αὐτούς τοῦ Ἰσαακίου, ἀλλά ἀπείλησε αὐτόν ὅτι, ὅταν θά ἐπέστρεφε ἀπό τήν ἐκστρατεία, θά τόν θανάτωνε. Ὁ Ἰσαάκιος μέ δάκρυα στούς ὀφθαλμούς προσπάθησε νά ἐπαναφέρει τόν αὐτοκράτορα στήν εὐθεία ὁδό, παρακαλώντας αὐτόν νά ἀνοίξει τίς ἐκκλησίες τῶν Ὀρθοδόξων, τίς ὁποῖες εἶχε κλείσει καί νά ἐπιστρέψει σέ αὐτούς, ὅσες εἶχε παραδώσει στούς Ἀρειανούς, διαφορετικά θά ἡττᾶτο ἀπό τούς ἀντιπάλους του καί θά καιγόταν ζωντανός. Ὀργισμένος τότε ὁ αὐτοκράτορας, διέταξε νά ρίξουν τόν Ὅσιο Ἰσαάκιο σέ παρακείμενη, γεμάτη ἀπό ἀγκάθια, φάραγγα. Ἐξερχόμενος, ὅμως, σῶος ἀπό τή Θεία Χάρη, προσέτρεξε πρός τόν αὐτοκράτορα καί ἀφοῦ συγκράτησε τό ἄλογο αὐτοῦ ἀπό τά χαλινάρια, τόν ἐξόρκιζε νά σωφρονισθεῖ πρός χάριν τῆς σωτηρίας αὐτοῦ καί τοῦ στρατεύματός του. Τότε ὁ Οὐάλης διέταξε τούς στρατιῶτες Σατορνίνο καί Βίκτορα νά συλλάβουν τόν Ὅσιο Ἰσαάκιο καί νά τόν κρατήσουν δέσμιο, μέχρι τῆς ἐπιστροφῆς του, ὁπότε θά τόν θανάτωνε.
Στίς 9 Αὐγούστου τοῦ 378 μ.Χ., διεξήχθη γύρω ἀπό τήν Ἀδριανούπολη σφοδρή μάχη, κατά τήν ὁποία ὁ αὐτοκρατορικός στρατός κατετροπώθηκε, ἀφοῦ φονεύθηκαν πολλοί ἀπό τούς ἄριστους στρατηγούς του. Ὁ Οὐάλης, καταφεύγοντας ἐντός ἀχυρῶνος, γιά νά σωθεῖ, κάηκε ζωντανός, μαζί μέ τόν ἀρχιστράτηγό του. Ὅταν ἔγινε γνωστό τό γεγονός αὐτό, ὁ κλῆρος καί ὁ λαός περιέβαλαν τόν Ὅσιο Ἰσαάκιο μέ μεγαλύτερο σεβασμό καί ὑπόληψη καί προσέτρεχαν πρός αὐτόν, γιά νά λάβουν τήν εὐλογία του, ἀφοῦ δέ συνέλεξαν χρήματα, οἰκοδόμησαν τή μονή Δαλμάτων. Ἐκεῖ προσῆλθαν καί ἄλλοι μοναχοί καί ὁ Ὅσιος διῆλθε τό βίο του ὡς ἡγούμενος αὐτῆς, ἔχοντας κερδίσει τήν ἐκτίμηση τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου.
Ὡς ἡγούμενος παρευρέθηκε στή Β’ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού συνῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη τό 381 μ.Χ., συντελώντας τά μέγιστα στήν ἐπιτυχία αὐτῆς. Προαισθανόμενος τό τέλος του, ἀφοῦ διόρισε διάδοχό του τόν Ὅσιο Δαλμάτιο († 3 Αὐγούστου), κοιμήθηκε μέ εἰρήνη σέ βαθύ γήρας τό 383 μ.Χ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Τύπος πέφηνας, τῆς ἐγκρατείας, καί ἑδραίωμα, τῆς Ἐκκλησίας, Ἰσαάκιε Πατέρων ἀγλάϊσμα· ἐν ἀρεταῖς γάρ φαιδρύνας τόν βίον σου, Ὀρθοδοξίας τόν λόγον ἐτράνωσας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς τῶν Ὁσίων ἀκριβέστατον ὑπόδειγμα
Καί εὐσεβείας πρακτικώτατον ἐκφάντορα
Ἀνυμνοῦμέν σε οἱ δούλοι σου θεοφόρε.
Ἀλλ’ ὡς χάριτος τῆς θείας καταγώγιον
Ναούς ἔργασθαι ἡμᾶς φωτός τοῦ Πνεύματος
Τούς βοῶντάς σοι, χαίροις Πάτερ Ἰσαάκιε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Μοναζόντων ὑπογραμμός, καί Μονῆς Δαλμάτων, κυβερνήτης ὁ ἀπλανής· χαίροις χαρισμάτων, ταμεῖον θεοβρύτων, Ἰσαάκιε παμμάκαρ, Ἀγγέλων σύσκηνε.