Ἅγιος Ἱερομάρτυς Μαρκελλίνος ἦταν Ἐπίσκοπος Ρώμης κατά τούς χρόνους τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Κατά τό Λιβεριανό Κατάλογο διαδέχθηκε τόν Ἐπίσκοπο Γάϊο τήν 1η Ἰουλίου 296 μ.Χ. καί ἐκάθισε ἐπί τοῦ θρόνου ἕως τό 304 μ.Χ. Οἱ Δονατιστές τόν κατηγόρησαν γιά δειλία κατά τό διωγμό τοῦ Διοκλητιανοῦ καί αὐτό ἀναφέρεται καί στό Liber Pontificalis, ὅπου διαβάζουμε ὅτι ὁ Μαρκελλίνος μετανόησε, ἔκλαψε πικρά καί ἀπολογήθηκε γιά τή στάση του ἐνώπιον Συνόδου, ἡ ὁποία συνῆλθε στήν πόλη Σινουέσσα τῆς Καμπανίας. Ἐμφανίσθηκε μέ τήν κεφαλή του γεμάτη ἀπό στάχτη, σέ ἔνδειξη μετανοίας, καί ὁμολόγησε τήν ἁμαρτία του στά μέλη τῆς Συνόδου. Οἱ Πατέρες τῆς Συνόδου τόν συγχώρεσαν, λέγοντας ὅτι ἀκόμη καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἀρνήθηκε τόν Κύριο ἀπό φόβο, ἀλλά ἔκλαψε πικρά γιά τήν ἁμαρτία του καί ἡ μετάνοιά του ἔγινε δεκτή ἀπό τόν Θεό. Ἀλλ’ ἡ κατηγορία καί ἡ ἀναφορά περί λιποψυχίας καί πτώσεως τοῦ Ἁγίου Μαρκελλίνου φαίνεται μᾶλλον ἀστήρικτη.Ὁ Ἅγιος ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Χριστό ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος καί ἀποκεφαλίσθηκε μαζί μέ τούς μαθητές του καί Μάρτυρες τοῦ Κυρίου Κλαύδιο, Κυρίνο καί Ἀντωνίνο. Τό ἱερό λείψανό του ἐνταφιάσθηκε ἀπό τόν πρεσβύτερο Μάρκελλο, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐπωμισθεῖ τά τῆς πνευματικῆς καθοδηγήσεως καί διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης, ἐνῷ ἐχήρευε ὁ ἐπισκοπικός της θρόνος, στό κοιμητήριο τῆς Ἁγίας Πρισκίλλης, μετά ἀπό ὅραμα στό ὁποῖο εἶδε τόν Ἀπόστολο Πέτρο νά τοῦ δίδει ἐντολή γιά νά ἐνταφιάσουν τό τίμιο σκήνωμα μέ εὐλάβεια.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx