ερί τά τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος μ.Χ. ἡ Ὀρθόδοξη Κινεζική Ἐκκλησία ἔφθασε σέ μεγάλη ἀκμή. Ἀπέκτησε Κινέζο ἱερέα, τόν μετέπειτα Ἅγιο Μητροφάνη Τσί – Σούνγκ, ἐκτίσθησαν πολλοί ὀρθόδοξοι ναοί, ἐτελοῦντο Λειτουργίες πλήν τοῦ Πεκίνου καί σ’ ἄλλες πόλεις τῆς Κίνας καί τῆς Μαντζουρίας καί ἀπέκτησε τή μεγαλύτερη λάμψη της ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ ἱεραποστόλου Ἰννοκεντίου Φιγκουρόφσκυ ἀπό τό 1897 ἕως τό 1900 – 1901, ὁπότε ἐπῆλθε ἡ μεγάλη δοκιμασία ἀλλά καί ὁ μαρτυρικός θρίαμβος τῆς Ὀρθοδόξου Κινεζικῆς Ἐκκλησίας. Τότε ἐξέσπασε ἡ ἐπανάσταση τῶν Μπόξερ, τῶν συντηρητικῶν Κινέζων, πού ἦταν ἀντίθετοι στούς νεωτερισμούς καί στίς μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα μέ τά ξενόφερτα δυτικά πρότυπα. Ἡ χήρα αὐτοκράτειρα μέ τούς συντηρητικούς καί τούς ὀπαδούς τῶν πατροπαράδοτων πολεμικῶν τεχνῶν ἐπενέβησαν βίαια καί ἐματαίωσαν τά σχέδια τῶν νεωτεριστῶν. Τό κίνημα τῶν Μπόξερ, ὅπως ὀνομάσθηκε ἀπό τούς ξένους, ἔπνιξε στό αἷμα κάθε ἀντίδραση καί ἐπεζήτησε τήν ἔξωση ὅλων τῶν ξένων πού ἐζοῦσαν στή χώρα, στούς ὁποίους κατά τή γνώμη τους όφείλονταν κάθε κακό πού συνέβη σ’ αὐτήν.
Τό 1900, ἡ ἀπόπειρα τῶν ξένων νά φέρουν περισσότερα στρατεύματα στό Πεκίνο, ἐπιδείνωσε τήν κατάσταση. Στίς 10 Ἰουνίου ἐκολλήθησαν προκηρύξεις στούς τοίχους τοῦ Πεκίνου, πού ἐκαλοῦσαν τούς Κινέζους νά ἐξολοθρεύσουν ὅλους τούς Χριστιανούς καί νά ἀπειλοῦν μέ φοβερά μαρτύρια ὅσους θά προσπαθοῦσαν νά κρυφθοῦν. Ἡ 11η Ἰουνίου 1900 ἔγινε ἡ ἠμέρα τῆς δόξας γιά τή χώρα τῆς Κίνας, πού προσέφερε καί αὐτή τή μερίδα τῶν Μαρτύρων της στήν πορφυρή ἁλουργίδα τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας.
Ἡ πομπή τῶν δημίων ἐξεκίνησε μεγαλοπρεπῶς μέ ἀναμμένους δαυλούς, ὑψώνοντας στά χέρια τά εἴδωλα τῶν πατροπαράδοτων θεῶν τῆς σινικῆς φυλῆς καί κρατώντας θυμιατήρια, γιά νά τούς θυμιάσουν οἱ Χριστιανοί ἀρνούμενοι τήν πίστη τους καί τήν πατρώα εὐσέβεια. Τά μαρτύρια ἦσαν φρικτά καί ὁ φόβος μέγας. Ἀπό τούς 700 Κινέζους Ὀρθόδοξους, οἱ 300 ἐμαρτύρησαν γιά τήν πίστη τους.
Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης ἦταν ὁ πρῶτος Κινέζος Ὀρθόδοξος ἱερέας καί εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο τῆς Ἰαπωνίας. Ὑπηρετοῦσε τήν ὀρθόδοξη ἱεραποστολή δεκαπέντε ὁλόκληρα χρόνια. Ἔσφαξαν μπορστά στά μάτια του τήν πρεσβυτέρα του Τατιανή καί τόν 23χρονο υἱό του Ἡσαΐα, ἐνῷ ἔκοψαν τή μύτη, τά αὐτιά καί τά δάκτυλα τῶν ποδιῶν τοῦ μικρότερου υἱοῦ του Ἰωάννου. Ὁ παιδομάρτυρας ὄχι μόνο δέν δυσανασχετοῦσε, ἀλλά ὡς ἐκ θαύματος δέν ἔνιωθε κανένα πόνο καί ἀπαντοῦσε στίς προκλήσεις τῶν δημίων του πού τόν ἀποκαλοῦσαν «παιδί τῶν δαιμόνων»: «Εἶμαι Χριστιανός Ὀρθόδοξος καί πιστεύω στόν Χριστό καί ὄχι στούς δαίμονες».
Ἀφοῦ ἐκτέλεσαν τόν πατέρα Μητροφάνη, ἡ νύφη του Μαρία, μνηστή τοῦ Μάρτυρος Ἡσαΐα, 19 ἐτῶν, ἔφθασε στό πρεσβυτέριο ἐπιθυμώντας νά πεθάνει μέ τήν οἰκογένεια τοῦ μνηστῆρός της. Ὅταν οἱ Μπόξερ ἐκύκλωσαν τό σπίτι, ἡ Μαρία, ἀφοῦ ἐβοήθησε πολλούς Χριστιανούς νά πηδήσουν τόν τοῖχο τῆς αὐλῆς καί νά σωθοῦν, ἐστάθηκε μέ θάρρος κατέναντι τῶν δημίων της καί τούς κατηγόρησε γιά τήν ἄδικη δολοφονία τόσων ψυχῶν, χωρίς νά ἔχει ἀποδειχθεῖ ἡ ἐνοχή τους ἀπό κανένα δικαστήριο. Οἱ δήμιοι τῆς ἐτρύπησαν τά πόδια καί τῆς καταπλήγωσαν τά χέρια, προτρέποντάς την νά φύγει καί νά σωθεῖ. Ἡ γενναῖα ὅμως Μαρία τούς ἀπάντησε θαρραλέα: «Ἐγεννήθηκα ἐδῶ, κοντά στό ναό τῆς Παναγίας Θεοτόκου, ἐδῶ καί θά πεθάνω». Τότε οἱ Μπόξερ τήν ἀποτελείωσαν.
Μεταξύ τῶν Μαρτύρων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, συγκαταλέγονται καί πολλοί ἀπόγονοι τῶν κατοίκων τοῦ Ἀλμπασίν τῆς Ρωσίας πού εἶχαν πρῶτοι φέρει τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας στό Πεκίνο, τό 1685, καί οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀφομοιωθεῖ μέ τούς Κινέζους. Ἀπό αὐτούς συγκρατοῦνται τά ὀνόματα τῶν: Κλήμεντος Κουϊ-Κίν, Ματθαίου Χάι-Τσουάν, τοῦ ἀδελφοῦ του Βίτ καί τῆς Ἄννας Τσούι.
Ἀπό τούς περίπου χίλιους τῆς ἐνορίας τοῦ Πεκίνου οἱ τριακόσιοι χάθηκαν στά αἱματηρά γεγονότα τῆς 11ης Ἰουνίου 1900, ἐκ τῶν ὁποίων 222 ἔλαβαν τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου καί ἀπετέλεσαν τήν ἔνδοξη μαρτυρική ἀρχή τοῦ 20οῦ αἰῶνος.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx