ρόκειται γιά τοπική Ἁγία πού ἔζησε τόν 10ο αἰῶνα στήν κεντρική Πελοπόννησο (σύνορα Μεσσηνίας – Ἀρκαδίας).
Ἀπό μικρή ἀγάπησε τόν Θεάνθρωπο καί λυτρωτή Χριστό καί σ’ αὐτόν ἀφιέρωσε τήν ζωή της. Ἔζησε σάν μοναχός σέ ἀνδρικό μοναστῆρι τῆς ἄνω Μεσσηνίας καί ἔφτασε σέ μεγάλο ὕψος ἁγιότητας.
Συκοφαντήθηκε ὅμως βάναυσα, ὅτι ἄφησε ἔγκυο κοπέλα τῆς περιοχῆς! Τά ἤθη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἦταν τέτοια, ὥστε βιαστικά τήν καταδίκασαν σέ θάνατο. Γιατί ὅμως ἐνῷ εἶχε πρόχειρη τήν ἀπόδειξη ἀθῳότητάς της σάν γυναῖκα καί ἀφοῦ ἀρνήθηκε τήν συκοφαντία, δέν τήν χρησιμοποίησε; Τόν λόγο γνωρίζει αὐτή καί ὁ Θεός. Γεγονός εἶναι ὅτι φορτώθηκε ξένη ντροπή καί ἀποφάσισε νά μαρτυρήσει ἀπό ἀγάπη.
Τά τελευταῖα λόγια της ἦταν: «Τό σῶμά μου νά γίνει ναός, τά μαλλιά μου πελώρια δέντρα καί τό αἷμα μου ποτάμι».
Σήμερα στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου της, στό χωριό Βάστα Ἀρκαδίας, ὑπάρχει ἐξωκλῆσι πού ἀπό δίπλα του περνάει ποτάμι καί πάνω στή σκεπή του ὑπάρχουν κατά παράδοξο τρόπο 17 τεράστια δέντρα.
Λεπτομερή βιογραφία τῆς Ἁγίας, ἔγραψε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος.
(Νά παρατηρήσουμε ἐδῶ ὅτι ἡ βιογραφία τῆς Ἁγίας αὐτῆς, ἔχει ἀρκετά κοινά στοιχεῖα, μέ αὐτά τῆς Ἁγίας Θεοδώρας τῆς Ἀλεξανδρινῆς, πού ἡ μνήμη της ἑορτάζεται ἐπίσης αὐτήν τήν ἡμέρα).
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx