Ἁγία Ἀκυλίνα (27 Σεπτεμβρίου)

αταγόταν ἀπό τό χωριό Ζαγκλιβέρι τῆς Θεσσαλονίκης καί ἀνατράφηκε ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς. Ὁ πατέρας της ὅμως, σκότωσε ἕναν Τοῦρκο, μετά ἀπό φιλονικία μαζί του. Γιά ν’ ἀποφύγει τήν τιμωρία τοῦ θανάτου, δέχτηκε τόν μουσουλμανισμό. Ἀλλά ἡ μητέρα της ἔμεινε σταθερή στόν Χριστό καί κάθε μέρα δίδασκε στήν Ἀκυλίνα τήν ἀρετή καί τήν πίστη.
Παρά τίς ἐπίμονες προσπάθειες τοῦ πατέρα της καί τίς ἀπειλές τῶν Τούρκων, ἡ Ἀκυλίνα δέν ἀρνήθηκε τόν Χριστό. Ὅταν τήν ὁδηγοῦσαν στό μαρτύριο τήν ἀκολουθοῦσε καί ἡ μητέρα της, πού τήν παρότρυνε σ’ αὐτό.
Ἡ Ἀκυλίνα ἤλεγχε μέ θάρρος τούς Τούρκους καί τήν θρησκεία τους, μέ ἀποτέλεσμα νά πεθάνει μαρτυρικά, μετά ἀπό πολυήμερο ραβδισμό, στίς 27 Σεπτεμβρίου 1764.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ἀκυλίναν τήν θείαν ἀνευφημήσωμεν, οἷα θεόφρονα κόρην καί Ἀθληφόρον Χριστοῦ· τῇ ἀγάπῃ γάρ αὐτοῦ πίστει ἠνδρίσατο, καί καθεῖλε τόν ἐχθρόν, δι’ ἀγώνων ἱερῶν, καί δόξης τυχοῦσα θείας, Χριστῷ τῷ Λόγῳ πρεσβεύει, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἀπαλῷ ἐν σώματι, τόν πολυμήχανον ὄφιν, τῇ λαμπρᾷ ἀθλήσει σου, καταβαλοῦσα παρθένε, ἔδραμες, λαμπαδηφόρος τῷ σῷ Νυμφίῳ· ἔστεψαι, τῆς ἀφθαρσίας τῇ εὐπρεπείᾳ, καί πρεσβεύεις Ἀκυλίνα, ὑπέρ τῶν πίστει ἀνευφημούντων σε.

Μεγαλυνάριον.
Πατρός παριδοῦσα τό ἀσεβές, τῆς μητρός τούς λόγους, ἐγεώργησας μυστικῶς· σύ γάρ Ἀκυλίνα, ἀθλήσασα νομίμως, τῶν ἀνομούντων ᾔσχυνας τά βουλεύματα.