Ὅσιος Ἐφραίμ γεννήθηκε στό Κίεβο καί ἦταν οἰκονόμος τοῦ πρίγκιπα τοῦ Κιέβου Ἰζιασλάβου, υἱοῦ τοῦ Γιαροσλάβου (1054 – 1068). Ἔγινε μοναχός καί ἀσκήτεψε στή Μεγάλη Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Ἀλλά ὁ μισόκαλος διάβολος ἐφρύαξε βλέποντας νά πληθύνεται ἡ οἰκογένεια τῶν μοναχῶν. Ἔκανε, λοιπόν, τόν ἡγεμόνα Ἰζιασλάβο νά ὀργισθεῖ καί νά προκαλέσει πολλές θλίψεις στούς Πατέρες τῶν Σπηλαίων. Ὅταν ἡ δοκιμασία πέρασε, ὁ Ὅσιος ἐπιδόθηκε μέ ἱερό ζῆλο στήν ἄσκηση καί τήν προσευχή. Ἡ ἐπιθυμία του νά ἐπισκεφθεῖ ἁγίους τόπους ὁδήγησε τά βήματά του στήν Κωνσταντινούπολη καί τήν Παλαιστίνη. Ἤθελε νά προσκυνήσει τά μέρη πού ἀγωνίσθηκαν καί ἔζησαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ μεγάλοι Πατέρες καί Ἀσκητές τῆς ἐρήμου. Ἐπιστρέφοντας στήν Λαύρα τοῦ Κιέβου, ἔφερε τό μοναστικό τυπικό καί τήν ἐκκλησιαστική τάξη τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς Στουδίου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ ἐξελέγη περί τό 1090, Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Περεγιασλάβ καί χειροτονήθηκε ἀπό τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἰωάννη. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1098 καί ἐνταφιάσθηκε στή Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Κιέβου.