Ὅσιος Ξενοφῶν κτήτορας τῆς φερωνύμου μονῆς τοῦ Ἁγίου Ὄρους (24 Απριλίου)

Ὅσιος Ξενοφῶν ἔζησε κατά τά τέλη τοῦ 10ου αἰῶνος μ.Χ. καί ἀσκήτεψε στό Ἅγιον Ὄρος. Καταγόταν ἀπό περιφανή καί πλούσια οἰκογένεια καί εἶχε σπουδαία μόρφωση. Ὑπῆρξε σύγχρονος τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, τοῦ δομήτορος τῆς Μεγίστης Λαύρας, στό δέ βίο του μαρτυρεῖται ὅτι ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος θεράπευσε τόν ἀδελφό τοῦ Ὁσίου Ξενοφῶντος, Θεόδωρο, ὁ ὁποῖος ἔπασχε ἀπό τήν ἀνίατη νόσο τοῦ καρκίνου.
Ὅταν ἦλθε ὁ Ὅσιος Ξενοφῶν στόν χῶρο ὅπου σήμερα ὑπάρχει ἡ ἐπ’ ὀνόματί του φερομένη μονή, βρῆκε κατά τήν παράδοση μικρό ναΐσκο τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου καί τή θαυματουργή εἰκόνα τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Ἡ εἰκόνα αὐτή βρισκόταν στήν Κωνσταντινούπολη κατά τήν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, ὅταν οἱ ἅγιες εἰκόνες κατακαίγονταν ἀπό τούς ἀσεβεῖς καί αἱρετικούς. Τότε ἡ Ἁγία αὐτή εἰκόνα, μαζί μέ ἄλλες, ρίχθηκε στή φωτιά. Ἀλλά, ὢ τοῦ θαύματος!, ἡ φωτιά σβήστηκε καί ἡ εἰκόνα βρέθηκε σῶα καί ἀβλαβής πρός καταισχύνην τῶν ἀσεβῶν. Τότε ἕνας ἀπό αὐτούς, ὁ θρασύτερος καί τολμηρότερος ἀπό ὅλους, ἀφοῦ ἔλαβε μάχαιρα χτύπησε τήν μορφή τοῦ Ἁγίου στόν πώγωνα καί ἀμέσως τό αἷμα πού ἔτρεξε ἀπό τήν πληγή παρέστησε τόν Ἅγιο ζωντανό καί θαυμαστό, νά ἐλέγχει δέ τρανῶς τήν πλάνη τῶν αἱρετικῶν. Αὐτό δέ, φαίνεται μέχρι σήμερα.

Ὁσία Ἐλισάβετ ἡ Θαυματουργός (24 Απριλίου)

Ὁσία Ἐλισάβετ καταγόταν ἀπό τήν Ἡράκλεια τῆς Θράκης καί ἔζησε τόν 5ο αἰώνα μ.Χ. Οἱ γονεῖς της, Εὐνομιανός καί Εὐφημία, ἦταν ξακουστοί καί ὀνομαστοί, φημισμένοι γιά τά πλούτη τους καί περίφημοι γιά τήν ἀρετή τους. Κατοικοῦσαν κοντά στήν Ἡράκλεια, στόν τόπο πού ἀπό παλιά ὀνομαζόταν Θρακοκρήνη καί ἀργότερα Ἀβυδηνοί. Ζοῦσαν μέ εὐσέβεια ἔχοντας ὡς πρότυπο τόν Ἰώβ. Ποθώντας δέ μέ πάθος νά μιμηθοῦν τήν φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ, ἁπλόχερα βοηθοῦσαν ὅλους, ὅσοι εἶχαν ἀνάγκες ὑλικές.
Ὅμως εἶχαν περάσει δεκαέξι χρόνια ἀπό τότε πού νυμφεύθηκαν καί ἦταν ἀκόμη ἄτεκνοι. Γι’ αὐτό παρακαλοῦσαν ἀδιάκοπα τόν Θεό νά τούς χαρίσει ἕνα παιδί, διάδοχο τοῦ γένους τους καί κληρονόμο τοῦ πλούτου τους. Ὁ Κύριος, πού ἰκανοποιεῖ τά αἰτήματα τῶν πιστῶν Του, ἄκουσε μέ εὐμένεια τή δέησή τους καί δέν παρέβλεψε τήν προσευχή τους.

Ἅγιος Σάββας ὁ Στρατηλάτης (24 Απριλίου)

Ἅγιος Μάρτυς Σάββας ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Αὐρηλιανοῦ (270 – 275 μ.Χ.). Ἦταν στρατηλάτης στή Ρώμη καί καταγόταν ἀπό τό γένος τῶν Γότθων. Διέλαμπε γιά τήν καθαρότητα τοῦ βίου του καί τήν ἄσκησή του, ἐπισκεπτόταν δέ στίς φυλακές τούς Χριστιανούς γιά νά τούς παρηγορήσει. Γι’ αὐτό κατηγορήθηκε στόν βασιλέα καί ὁδηγήθηκε δέσμιος ἐνώπιόν του, ὅπου ὁμολόγησε μέ παρρησία καί πνευματική ἀνδρεία τήν πίστη του στόν Χριστό. Τότε τόν κρέμασαν καί τοῦ κατέσκισαν τίς σάρκες. Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν διατήρησε σῶο καί ἀβλαβή. Βλέποντας τό παράδοξο θαῦμα πού ἐπιτέλεσε ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, πίστεψαν στόν Χριστό ἑβδομήντα στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι καί ἀποκεφαλίσθηκαν και η μνήμη τους τιμάται την ίδια ημέρα με αυτή του Αγίου Σάββα.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σάββας μετά τίς φρικώδης βασάνους, κλείσθηκε στή φυλακή, ὅπου καί ἔλαβε τό ἔτος 272 μ.Χ. τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἅγιος Δούκας ὁ Νεομάρτυρας (24 Απριλίου)

Ἅγιος Νεομάρτυς Δούκας καταγόταν ἀπό τήν Μυτιλήνη. Ήταν νέος στην ηλικία πολύ όμορφος σωματικά, ομορφότερος όμως στην ψυχή. Στο επάγγελμα ήταν ράφτης. Απ’ ό,τι φαίνεται ήταν καλός στην τέχνη του γι’ αυτό τον προτιμούσαν οι αγάδες και οι μεγιστάνες των Τούρκων. Έτσι έμπαινε κι έβγαινε στα παλάτια των Τούρκων.
Συνέβη λοιπόν να τον ερωτευθεί μια μεγάλη κυρά από σπουδαία οικογένεια, από την οποία προέρχονταν πολλά ηγετικά στελέχη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πρώτα άρχισε να του κάνει διάφορα δώρα, ύστερα να του λέει ερωτικά, δαιμονικά λόγια. Ο άγιος, σαν καθαρός που ήταν, σωματικά και ψυχικά, απόρησε, γιατί δεν περίμενε ποτέ να ακούσει από μια τόσο μεγάλη κυρία τέτοια άσεμνα λόγια.

Ἅγιοι Δάναβος, Δημήτριος, Εὐσέβιος, Λεόντιος, Λογγίνος, Νεστάβος, Νέων καὶ Χριστόφορος οἱ Μάρτυρες (24 Απριλίου)

αρτύρησαν τό ἔτος 303 μ.Χ., ὅταν προσῆλθαν στή χριστιανική πίστη ἀπό τά θαύματα τά ὁποῖα ἐπιτέλεσε ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος. Ὁμολογήσαντες τόν Χριστό, συνελήφθησαν καί κρατήθηκαν στή φυλακή. Στήν συνέχεια κρεμάσθηκαν διά προστάγματος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.), ἐξέσθησαν καί τέλος ἀποκεφαλίσθηκαν.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἅγιος Νικόλαος ὁ Νεομάρτυρας (24 Απριλίου)

Ἅγιος Νεομάρτυς Νικόλαος κατοικοῦσε μαζί μέ τόν πατέρα του Χατζη-Κανέλο στήν πόλη Γιαγιά Κιοΐ. Ὁ πατέρας του ἦταν ἐπιστάτης στά κτήματα τοῦ ἀγᾶ τῆς πόλεως, πού ὀνομαζόταν Καρά Ὀσουμάνογλου καί ἔχαιρε ἰδιαιτέρας ἐκτιμήσεως ἀπό τούς ἐκεῖ Τούρκους.
Σέ ἡλικία εἴκοσι δύο ἐτῶν ὁ Νικόλαος, ἀφοῦ εἶχε νυμφευθεῖ, ἔλαβε τήν ἄδεια τοῦ πατέρα του καί τοῦ ἀγᾶ, γιά νά μεταβεῖ πρός τακτοποίηση διαφόρων ὑποθέσεων στή Μαγνησία. Εἰσερχόμενος στήν πόλη φοροῦσε τουρκικά ὑποδήματα καί φέσι στήν κεφαλή.
Οἱ ὑπηρέτες τοῦ δικαστοῦ τῆς Μαγνησίας, παρ’ ὅτι τόν γνώριζαν, τόν συνέλαβαν καί τόν προσήγαγαν στόν δικαστή. Ὁ δικαστής, προσποιούμενος καί αὐτός ὅτι δέν τόν γνώριζε, ρώτησε τόν Μάρτυρα μήπως ἐπιθυμοῦσε νά ἀσπασθεῖ τήν θρησκεία τοῦ Μωάμεθ καί προτιθέμενος νά τό πράξει φόρεσε, ὡς σημεῖο τοῦ πόθου του, τά τουρκικά ὑποδήματα καί τό φέσι.
Ὁ Νικόλαος τότε ἀπάντησε μέ πνευματική ἀνδρεία, λέγοντας: «Ὁ Θεός νά μέ φυλάξει καί νά μήν γίνει σέ ἐμένα ποτέ νά ἀρνηθῶ τήν πίστη μου. Ἐγώ τά ροῦχα αὐτά τά φοράω μέ δική σας ἄδεια, ἐπειδή ὁ πατέρας μου εἶναι ὑπηρέτης καί δουλευτής δικός σας». Ὁ δικαστής τότε διέταξε νά τόν ραβδίσουν καί ὅταν διαπίστωσε τό ἄκαμπτο φρόνημα τοῦ νέου, ἔδωσε ἐντολή νά τόν μαστιγώσουν πολύ.
Μετά τήν μαστίγωση ἀκολούθησαν κολακεῖες καί μεγάλες ὑποσχέσεις γιά τιμές καί ἀξιώματα, ἀλλά ὁ Νικόλαος παρέμεινε ἀμετάθετος στήν ἀπόφασή του νά μαρτυρήσει γιά τήν ἀγάπη του στόν Χριστό. Ἀφοῦ ὑπέμεινε καί τρίτη καί τέταρτη μαστίγωση, τόν ἔριξαν στή φυλακή, ὅπου ὀμολογώντας τόν Χριστό καί χαίροντας γιά τά παθήματά του, παρέδωσε τό πνεῦμα του, στις 24 Απριλίου τοῦ ἔτους 1769.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἅγιοι Ἀχιλλέας, Φήλικας καὶ Φορτουνάτος οἱ Ἱερομάρτυρες (24 Απριλίου)

ἱ Ἅγιοι Φήλικας, ὁ πρεσβύτερος, Ἀχιλλέας καί Φορτουνάτος, οἱ διάκονοι, μαρτύρησαν ἐπί αὐτοκράτορος Καρακάλλα (211 – 217 μ.Χ.). Ἀπεστάλησαν ἀπό τόν Ἅγιο Εἰρηναῖο, Ἐπίσκοπο Λουγδούνων († 23 Αὐγούστου) στήν πόλη Βαλένθια τῆς Ἱσπανίας γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο. Ἐκεῖ τούς συνέλαβε ὁ ἀνθύπατος Κορνήλιος καί μετά ἀπό φρικώδη βασανιστήρια τούς ἀποκεφάλισε περί τό ἔτος 212 μ.Χ. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες εἰσῆλθαν στή χαρά τῆς δόξας καί τῆς μακαριότητας τοῦ Θεοῦ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τό ζῆλον δεξάμενοι τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, νομίμως ἠθλήσατε, ὑπέρ τῆς δόξης αὐτοῦ, τρισάριθμοι Μάρτυρες, Φῆλιξ ὁ θεοφόρος, Ἀχιλλεύς ὁ θεόφρων, ἅμα καί Φουρτουνάτος, τόν ἐχθρόν καθέλοντες· διό ἐν εὐφροσύνῃ ὑμᾶς μακαρίζομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς λυχνία τρίφωτος τῇ Ἐκκλησίᾳ, Ἀθληταί ἐκλάμπετε, Φῆλιξ ὁμοῦ καί Ἀχιλλεύς, σύν Φουρτουνάτῳ ἑκάστοτε, ταῖς τῆς ἀθλήσεως, θείαις λαμπρότησι.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν Μαρτύρων τριάς σεπτή, οἱ γενναίοις ἄθλοις, μεγαλύναντες τόν Χριστόν, Φῆλιξ θεοφόρε, καί Ἀχιλλεῦ θεόφρον, καί Θεῖε Φουρτουνάτε, ἡμῶν οἱ πρόμαχοι.