Ὅσιος Βουκόλος ἀπό νεαρή ἡλικία ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μαθητής τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ὁ ὁποῖος τόν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σμύρνης.
Ὁ Ἅγιος διακόνησε τήν Ἐκκλησία μέ ὅλη τήν εὐσυνειδησία, τήν θερμότητα καί τήν αὐταπάρνηση τῶν μαρτυρικῶν ἐκείνων χρόνων. Ὑπῆρξε πατέρας καί ποιμένας γιά τούς Χριστιανούς του στή διδασκαλία καί τήν ὑπεράσπιση, ὅταν κινδύνευαν ἀπό τούς διῶκτες τοῦ Εὐαγγελίου. Πρός δέ τά εἰδωλολατρικά πλήθη συμπεριφερόταν μέ σύνεση καί διάκριση, προσέχοντας νά μήν τά ἐρεθίσει ἀλλά καί προσπαθώντας μέ θεία τέχνη καί φωτισμό νά ἑλκύει πολλούς ἀπό αὐτά στήν Χριστιανική πίστη.
Λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἀπό τόν πρόσκαιρο αὐτό βίο, ὁ Ὅσιος χειροτόνησε ὡς διάδοχό του τόν Ἅγιο Ἱερομάρτυρα Πολύκαρπο († 23 Φεβρουαρίου) καί μετά κοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη.
Στό Συναξάρι του ἀναφέρεται ὅτι μόλις τό ἱερό λείψανο τοῦ Ὁσίου Βουκόλου ἐνταφιάσθηκε, μέ θαυματουργική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ φύτρωσε στόν τόπο τῆς ταφῆς του ἕνα δένδρο τό ὁποῖο παρεῖχε ἰάσεις στούς πιστούς.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς διαλάμπων ἀρετῶν ταῖς ἀκτῖσι, τοῦ ἐν τῷ στήθει τοῦ Δεσπότου πεσόντος, ἐκ πόθου προσεπέλασας τῷ θείῳ φωτί· ὅθεν ὡς θεόπνευστος, Ἱεράρχης ἐμπρέψας, ἴθυνας τήν ποίμνην σου, πρός νομάς ἀληθείας. Καί νῦν δυσώπει πάντοτε Χριστόν, Πάτερ Βουκόλε, ὑπέρ τῶν τιμώντων σε.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τούς ἀσφαλεῖς.
Τό καθαρόν, καί διαυγές τοῦ βίου σου, ὁ Μαθητής, ὁ τῷ Χριστῷ ἐράσμιος, ἀτεχνῶς ὡς θεασάμενος, Βουκόλε Πάτερ ἱερώτατε, ποιμένα Ἐκκλησίας σε καθίστησι, καί λύχνον εὐσεβείας φαεινότατον· τῶν τρόπων αὐτῷ γάρ ἐκοινώνησας.
Μεγαλυνάριον.
Τῷ ἠγαπημένῳ μύστῃ Χριστοῦ, Βουκόλε θεόφρον, μαθητεύσας ὡς καθαρός, ὤφθης Ἐκκλησίας, ποιμήν τῆς ἐν τῇ Σμύρνῃ, καί τῷ καλῷ ποιμένι, ταύτην ὡδήγησας.
