εννήθηκε στήν Αἴγυπτο καί ἀπό μικρό παιδί εἶχε «πνεῦμα ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ». Δηλαδή, πνεῦμα ἀγάπης καί πνεῦμα πού σωφρονίζει, ὥστε φρόνιμα καί συνετά νά κυβερνᾶ τόν ἑαυτό του, ἀποφεύγοντας κάθε ἠθική παρεκτροπή, διατηρώντας τήν ἁγνότητα, ἀλλά συγχρόνως παραδειγμάτιζε καί τούς συνανθρώπους του.
Καί αὐτό τό ἀπέδειξε ἀκόμα περισσότερο, ὅταν μεγάλωσε. Ἀφοῦ διαμοίρασε τήν κληρονομιά του στούς φτωχούς, ἀποσύρθηκε στήν ἔρημο. Ἐκεῖ γέμιζε τόν χρόνο του μέ προσευχή, μελέτη καί ἀγαθοεργίες. Σέ κάθε κουρασμένο ὁδοιπόρο πού περνοῦσε ἀπό τό κελί του, πρόσφερε ἀνάπαυση καί φιλοξενία. Ἀλλά ἐκμεταλλευόμενος τήν εὐκαιρία τοῦ παρεῖχε μέ διάκριση καί πνευματικές ὁδηγίες καί συμβουλές, χρήσιμες γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἔτσι, ἡ φήμη τοῦ Παταπίου ἐξαπλώθηκε γρήγορα καί κάθε μέρα πολλοί ἔφθαναν στό κελί του γιά νά ἀκούσουν ἀπό τά χείλη του ἐπωφελή διδασκαλία.
Μετά ἀπό καιρό, ὁ Πατάπιος πῆγε στήν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ, θέλοντας νά μείνει ἄγνωστος, ἐξέλεξε ἕνα ἡσυχαστήριο στίς Βλαχερνές. Ὅμως, ἡ ταπεινή καί καθαρή ζωή τοῦ Παταπίου, τόν ἀξίωσε νά θαυματουργεῖ. Ἔτσι καί πάλι ἔγινε γνωστός καί πέθανε θεραπεύοντας ἀρρώστους.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας κλήσεως, ἰχνηλατήσας, ἐκ νεότητος, τάς ἐπιδόσεις, δι’ ἀσκήσεως τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας· καί δοξασθείς ἀπαθείας ταῖς χάρισι, πάθη ποικίλα ἰᾶσαι Πατάπιε. Πάτερ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Λουτρακίου τό κλέος, Κορινθίας τό καύχημα, καί τῶν ἀρετῶν τό δοχεῖον, θεοφόρον Πατάπιον, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις ἱεροῖς· ἰάσεις γάρ παρέχει δαψιλεῖς, τοῖς τῇ θήκῃ τοῦ λειψάνου αὐτοῦ πιστῶς, προστρέχουσι καί κράζουσι· δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τόν ναόν σου Ἅγιε, πνευματικόν ἰατρεῖον, οἱ λαοί εὑράμενοι, μετά σπουδῆς προσιόντες, ἴασιν, τῶν νοσημάτων λαβεῖν αἰτοῦνται, λύσιν τε τῶν ἐν τῷ βίῳ πλημμελημάτων· σύ γάρ πάντων τῶν ἐν ἀνάγκαις, προστάτης ὤφθης, Πατάπιε Ὅσιε.
Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τοῦ Παρακλήτου δοξασθείς τῇ θείᾳ χάριτι
Τῶν ἰαμάτων ἀναβλύζεις τά δωρήματα
Τοῖς τῷ θείῳ σου λειψάνῳ προσερχομένοις.
Ἀλλ’ ὡς πάντων τά αἰτήματα δωρούμενος
Πάσης θλίψεως καί νόσου ἀπολύτρωσαι
Τούς βοῶντάς σοι, χαίροις Πάτερ Πατάπιε.
Μεγαλυνάριον.
Βίον θεοτύπωτον ἐκ παιδός, Πάτερ ἀγαπήσας, ἐξενώθης τῶν γεηρῶν· ὅθεν ᾠκειώθης, τῷ ξένοις θαυμασίοις, Πατάπιε πλουσίως σέ μεγαλύναντι.