ἱ Ἅγιοι Θύρσος, Λεύκιος καί Καλλίνικος ἔζησαν τόν 3ο αἰώνα μ.Χ. Κατάγονταν ἀπό τήν Βιθυνία καί κατοικοῦσαν στήν Καισάρεια. Ἦταν γόνοι ἐπιφανῶν οἰκογενειῶν καί διῆγαν εὐσεβή καί ταπεινό βίο.
Μαρτύρησαν, ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Δέκιος κήρυξε σκληρό διωγμό κατά τῶν χριστιανῶν. Χωρίς νά φοβηθεῖ τίς ἀπειλές τῶν εἰδωλολατρῶν, ὁ Λεύκιος παρουσιάστηκε οἰκειοθελῶς στόν ἔπαρχο Κουμβρίκιο, στόν ὁποῖο καί ὁμολόγησε τήν πίστη του. Δέν δίστασε νά ἐλέγξει τόν ἔπαρχο, πού προσπαθοῦσε μέ κάθε μέσο, νά περιορίσει τήν διάδοση τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἐξοργισθεῖς ὁ Κουμβρίκιος διέταξε τόν βασανισμό τοῦ Ἁγίου. Ἀφοῦ ὑπέστη φρικτά βασανιστήρια, ὁ Λεύκιος πέθανε μέ ἀποκεφαλισμό.
Ἡ γενναία στάση τοῦ Ἁγίου ὁδήγησε μπροστά στόν ἡγεμόνα καί τόν Θύρσο, ὁ ὁποῖος ὁμολόγησε μέ θάρρος ὅτι Κύριος καί Θεός του εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Γιά τήν ὁμολογία του αὐτή ὑπέστη φοβερά βασανιστήρια, γεγονός πού ὁδήγησε στήν χριστιανική πίστη τόν εἰδωλολάτρη ἱερέα Καλλίνικο.
Οἱ δυό ἄνδρες βρῆκαν μαρτυρικό θάνατο. Ὁ Καλλίνικος ἀποκεφαλίστηκε, ἐνῶ ὁ Θύρσος θανατώθηκε μέ πριόνια ἀπό τούς δήμιους.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τήν ὡραιότητα.
Τήν ἑξαστέλεχον, Μαρτύρων φάλαγγα, ᾀσμάτων ἄνθεσιν ἀνευφημήσωμεν, ὡς καθαιρέτας τοῦ ἐχθροῦ, καί στύλους τῆς ευσεβείας, Θύρσον καί Φιλήμονα, καί στερρόν Ἀπολλώνιον, Ἀρριανόν Καλλίνικον, καί τόν ἔνδοξον Λεύκιον· αὐτοί γάρ οὐρανίων χαρίτων, κόσμῳ πυρσεύουσι τήν αἴγλην.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τούς φωστῆρας ἅπαντες, τῆς Ἐκκλησίας, συνελθόντες σήμερον, ἐν ἐγκωμίοις ἱεροίς, ἀνευφημοῦντες ὑμνήσωμεν, ὡς Ἀθλοφόρους Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον.
Δῆμος ἁγιόλεκτος καί σεπτός, πρόκειται εἰς αἶνον, Ἀθλοφόρων θεοστεφῶν, ὧν τάς ἀριστείας, πνευματικῶς τιμῶντες, τήν τούτων μυηθῶμεν, θείαν ἀνάβασιν.
