Μάρκελλος ἔζησε τόν 5ο αἰώνα, ἐπί πατριαρχείας Γενναδίου τοῦ Α’ (458 – 471) καί βασιλέως τοῦ Λέοντα Α’ τοῦ Μακέλλη. Ἡ καταγωγή τοῦ Μάρκελλου ἦταν ἀπό τή Συρία καί ἡ οἰκογένειά του ἦταν ἀρκετά πλούσια. Ἐπειδή οἱ γονεῖς του ἀγαποῦσαν τά γράμματα, στόλισαν τόν γιό τους μέ πολλή παιδεία. Ἀλλά ἡ καρδιά τοῦ νέου, εἶχε μέσα της ζωηρή καί ἀκοίμητη τήν φλόγα τῆς εὐσεβείας. Τά κοσμικά ἀξιώματα δέν τόν ἐνδιέφεραν διότι, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ κατάλαβε, ὅτι οἱ κοσμικές λαμπρότητες φαίνονται καί ἀφανίζονται ὅπως τά ἄνθη. Καί εἶχε τήν πεποίθηση ὅτι ζωή ἀληθινή καί κερδισμένη εἶναι μόνο ἐκείνη, πού ἀφιερώνεται στήν ὑπηρεσία τοῦ καλοῦ, ἐπάνω στόν δρόμο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Μέ τέτοιες διαθέσεις πῆγε στήν Ἔφεσο, ὅπου μπῆκε σέ μοναστήρι καί ἔγινε μοναχός. Ἀπό ἐκεῖ πῆγε στήν Κωνσταντινούπολη, στή Μονή Ἀκοιμήτων, ὅπου ἡγούμενος ἦταν ὁ Ἀλέξανδρος. Ἐκεῖ, γρήγορα διακρίθηκε γιά τίς ἀρετές του καί ἀγαπήθηκε πολύ ἀπό τούς ἀδελφούς τῆς Μονῆς, γιά τήν ταπεινοφροσύνη πού τόν διέκρινε, παρόλο πού ἦταν ἄνθρωπος μελέτης καί μεγάλης διανοητικῆς ἀξίας.
Μετά τήν κοίμηση τοῦ ἡγουμένου Ἀλεξάνδρου καί στή συνέχεια τοῦ διαδόχου του Ἰακώβου, ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐκτίμηση τῶν ἀδελφῶν, ἀνέδειξε τόν Μάρκελλο σέ ἡγούμενο. Ἡ διοίκησή του ἦταν ἄριστη καί μέ αὐτή τήν θεία καί Ὁσία ζωή του, κοιμήθηκε καί ἀναπαύτηκε στή Μονή του.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ὕμνον ἄληκτον, Θεῷ προσφέρων, νοῦν ἀκοίμητον, προσφόρως ἔσχες, πρός ἐκπλήρωσιν τῶν θείων προστάξεων· ὅθεν κανών ἀρετῆς ἐχρημάτισας, καί Μοναστῶν ποδηγέτης θεόσοφος. Πάτερ Μάρκελλε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Τήν ὑπέρ ἡμῶν.
Τήν ἀγγελικήν, ἀσίγητον ὑμνῳδίαν, σώματι θνητῷ, μιμούμενος θεοφόρε, ποιμήν ἄγρυπνος ὤφθης, σαφῶς καί ἀρχέτυπον, τοῖς ἐκ πόθου ἑπομένοις σοι, εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι, καί βοῶσι Πάτερ Μάρκελλε· χαίροις θεράπον Χριστοῦ, καί Ὁσίων κρηπίς.
Μεγαλυνάριον.
Αἴνεσιν ἀκοίμητον τῷ Θεῷ, Μάρκελλε προσφέρων, κατεκοίμησας τῶν παθῶν, τάς ἐπαναστάσεις, καί ἄγρυπνος προστάτης, ὑπνώσας πανοσίως, ἡμῖν γεγένησαι.
