Ἅγιοι 38 Ἀββάδες οἱ ἐν τῷ ὄρει Σινᾷ ἀναιρεθέντες (14 Ιανουαρίου)

ἱερότητα τοῦ ὄρους Σινᾶ ἦταν ἑπόμενο νά ἑλκύσει ψυχές Ὁσίων καί Ἀναχωρητῶν, οἱ ὁποῖοι κατά τούς πρώτους αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ, ζητοῦσαν τήν ἐλεύθερη λατρεία, τήν ἡσυχία καί τήν προσευχή σέ ἐρημικούς τόπους. Ὁ τόπος ἐκεῖνος χωρίς νά δίνει ἀνέσεις ἦταν κατάλληλος γιά τήν πνευματική ἀνύψωση τῆς ψυχῆς. Ἐπιπλέον δέ οἱ ἐντυπώσεις πού ἔρχονταν στό νοῦ ἀπό τίς διηγήσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιά τό ὄρος Σινᾶ ἐνίσχυαν τήν ἡσυχία τοῦ τόπου καί τήν ὁλόψυχη ἀφοσίωση πρός τόν Θεό.
Ἐπειδή τότε δέν ὑπῆρχε κτισμένο μοναστήρι, οἱ παλαιοί ἐκεῖνοι Ἀναχωρητές καί Ἀσκητές χρησιμοποιοῦσαν ὡς κελιά τους, σπήλαια ἢ καλύβες, τίς ὁποῖες ἔκτιζαν σέ μικρή ἀπόσταση τή μία ἀπό τήν ἄλλη.
Οἱ Ἅγιοι αὐτοί Πατέρες ἐφονεύθησαν ἀπό τούς Βλέμμυες, βάρβαρο λαό πού κατοικοῦσε σέ ὅλη τήν ἔρημο, ἀπό τήν Ἀραβία μέχρι τήν Αἴγυπτο καί τήν Ἐρυθρά Θάλασσα καί ἄρχισε τίς ἐπιδρομές τό 373 μ.Χ.
Ἀλλά καί πρίν ἀπό πολλά χρόνια, ἐπί τῆς ἐποχῆς τῆς βασιλείας τοῦ Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ) καί ὅταν Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἦταν ὁ Πέτρος (300 – 311 μ.Χ.), ἐφονεύθησαν καί ἄλλοι Ὅσιοι Πατέρες πού ἡσύχαζαν στό ὄρος Σινᾶ. Συγκεκριμένα, στό ὄρος Σινᾶ κατοικοῦσαν καί Σαρακηνοί. Αὐτοί, ὅταν πέθανε ὁ ἀρχηγός τους, ξεσηκώθηκαν καί σκότωσαν πολλούς ἀσκητές. Ὅσοι ἀπό αὐτούς διέφυγαν τό θάνατο κατέφυγαν σέ ἕνα ὀχύρωμα. Τότε, κατά θεία πρόνοια, φάνηκε τήν νύχτα στούς Σαρακηνούς μία φλόγα πού κατάκαιγε ὅλο τό ὄρος Σινᾶ καί ἔφθανε ὡς τόν οὐρανό. Μόλις εἶδαν τήν φλόγα αὐτή οἱ Σαρακηνοί, φοβήθηκαν πολύ, ἄφησαν κάτω τά ὅπλα τους καί ἔφυγαν.
Οἱ Ἀσκητές πού ἐφονεύθησαν (καί μάλιστα μέ ἰδιαίτερα βάρβαρο τρόπο), ἦταν τριάντα ὀκτώ.
Ἀπό τά φονικά σπαθιά διεσώθησαν δύο Ἅγιοι, ὁ Σάββας καί ὁ Ἡσαΐας, οἱ ὁποῖοι καί ἔθαψαν τούς φονευθέντες καί διηγήθηκαν τά σχετικά μέ αὐτούς.