Ὁσία Μελανία ἡ πρεσβυτέρα ἐγεννήθηκε τό 340 μ.Χ., καί ἦταν θυγατέρα τοῦ ὑπάτου Μαρκελλίνου τῆς Ἰσπανίας. Μετά τήν χηρεία της, σέ ἡλικία εἴκοσι δύο ἐτῶν, κατέφυγε στα ἀσκητήρια τῆς Νιτρίας στήν Αἴγυπτο καί διεμοίραζε σέ ἀσκητές πλούσιες εὐλογίες. Ὅταν μάλιστα στόν μεγάλο διωγμό τοῦ βασιλέως Οὐάλη ἐξορίσθηκαν οἱ Μεγάλοι Πατέρες Ἰσίδωρος, Πίσιμος, Ἀδέλφιος, Παφνούτιος, Παμβώ, Ἀμμώνιος καί δώδεκα Ἐπίσκοποι καί Πρεσβύτεροι στή Διοκαισάρεια τῆς Παλαιστίνης, ἡ Ὁσία Μελανία μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς της ἀκολούθησε τούς ἐξόριστους. Ἐξόδευε γι’ αὐτούς τά ἀπαραίτητα γιά τή βιοτή τους καί φορώντας κουκούλα δούλου τούς ἔφερνε κρυφά τή νύκτα τά πρός τό ζῆν ἀναγκαῖα.
Στή συνέχεια ἔζησε στά Ἱεροσόλυμα εἴκοσι ἑπτά χρόνια, ὅπου μαζί μέ τόν πρεσβύτερο Ρουφίνο ἴδρυσαν ξενῶνες, στούς ὁποίους ἐφιλοξενοῦσαν τούς προσκυνητές τῶν Ἁγίων Τόπων. Ὁ βιογράφος τῆς Ὁσίας γράφει σχετικά μέ τή φιλάνθρωπη διάθεση τῆς Ὁσίας:
«Ἐπί τριάντα ἑπτά χρόνια στήν ξενιτεία, μέ ἰδικά της ἀφιερώματα ἐνίσχυσε καί ἐκκλησίες καί μοναστήρια καί ξένους καί φυλακισμένους».
Μέ τήν ἐμβριθή γνώση τῶν Γραφῶν καί τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατόρθωσε νά ἐπαναφέρει στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας τούς ἀποσχισθέντες τετρακόσιους μοναχούς τοῦ Παυλίνου καί τούς πνευματομάχους αἱρετικούς τῆς περιοχῆς πού εἶχαν ἀποσχισθεῖ ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Ἀντιοχείας Μελέτιο. Ἐξαίροντας ὁ ἱστορικός Παλλάδιος τή δράση τῆς Ὁσίας Μελάνης γράφει: «Καί πάντα αἱρετικόν πνευματομάχον συμπείσαντες εἰσήγαγον εἰς τήν Ἐκκλησίαν».
Ἡ Ὁσία Μελανία ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό 410 μ.Χ.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
