ήμερα ἡ ἐκκλησία μᾶς ἑορτάζει τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε πού τόν δέχθηκε στίς ἀγκαλιά τοῦ ὁ δίκαιος Συμεών. Ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς εἶναι δεσποτική ἑορτή, ἑορτή δηλαδή πού εἶναι ἀφιερωμένη στό Δεσπότη Χριστό. Ὅταν πέρασαν σαράντα ἡμέρες ἀπό τήν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ Παναγία Μητέρα του καί ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, σύμφωνα μέ τήν διάταξη τοῦ παλαιοῦ νόμου, τόν πρόσφεραν στό ναό. Ὁ νόμος ὅριζε γιά τή μητέρα ὅτι σαράντα ἡμέρες μετά τή γέννηση ἔπρεπε νά παρουσιαστεῖ στό ναό γιά νά καθαριστεῖ, καί γιά τό πρωτότοκο ἀρσενικό παιδί ὅτι ἔπρεπε νά ἀφιερωθεῖ στό Θεό. Τό συναξάριο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι εὐαγγελικό, ὅτι δηλαδή ξέρουμε καί μποροῦμε νά ποῦμε γιά τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου μας τό διηγεῖται τό ἱερό εὐαγγέλιο.
Στό δεύτερο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του, μέ πληροφορίες πού θά πρέπει νά εἶχε ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς μᾶς διηγεῖται καί μᾶς περιγράφει ὅτι συνέβη στό ναό ἐκείνη τήν ἡμέρα. Γι’ αὐτό τό καλύτερο πού ἔχουμε τώρα εἶναι νά ἐπαναλάβουμε τό εὐαγγελικό κείμενο στή δική μας γλώσσα. Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς πού ἡ παράδοση τόν θέλει νά ἦταν ζωγράφος, εἶναι πραγματικά ζωγράφος στή διήγηση καί περιγραφή τῶν γεγονότων τῆς ἱερῆς ἱστορίας.
Ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ, λέει τό εὐαγγέλιο, σύμφωνα μέ τό νόμο τοῦ Μωϋσῆ, ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Μαρία ἔφεραν τόν Ἰησοῦ στά Ἱεροσόλυμα γιά νά τόν παρουσιάσουν στό Κύριο, καθώς εἶναι γραμμένο στό νόμο, ὅτι κάθε ἀρσενικό πού ἀνοίγει μήτρα θά ἀφιερωθεῖ στόν Κύριο, γιά νά προσφέρουν θυσία, σύμφωνα πάλι μέ τό νόμο Κυρίου, ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἤ δύο μικρά περιστέρια. Οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ, γιά τίς ὁποῖες λέει ἐδῶ τό ἱερό κείμενο τοῦ εὐαγγελίου, εἶναι σαράντα ἡμέρες μετά τή γέννηση τοῦ παιδιοῦ. Ὁ σκοπός τῆς παρουσίασης στό ναό ἦταν διπλός, ὁ καθαρισμός τῆς μητέρας καί ἡ ἀφιέρωση τοῦ παιδιοῦ.
Ἦταν τότε στά Ἱεροσόλυμα ἕνας ἄνθρωπος πού λεγότανε Συμεών, καί ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν δίκαιος καί εὐλαβής καί περίμενε τήν ἐκπλήρωση τῶν ἐπαγγελιῶν τοῦ Θεοῦ γιά τόν Ἰσραήλ. Ἦταν ἐπάνω του τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τοῦ εἶχε προφητευθεῖ πώς δέν θά πεθάνει ἄν δέν δεῖ τό Χριστό, καί μέ φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἦλθε στό ναό. Ὅταν οἱ γονεῖς ἔφεραν τό παιδί Ἰησοῦ γιά νά ἐκτελέσουν γι’ αὐτόν τά ἔθιμα τοῦ νόμου, τότε ὁ Συμεών τόν πῆρε στήν ἀγκαλιά του, εὐλόγησε τό Θεό καί εἶπε
«Τώρα Δέσποτα, πάρε μέ εἰρήνη τόν δοῦλον σου, σύμφωνα μέ τό λόγο σου, γιατί εἶδα μέ τά μάτια μου τή σωτηρία σου, πού ἑτοίμασες γιά ὅλους τους λαούς τό φῶς πού θά φωτίσει τά ἔθνη καί δοξάση τό λαό σου τόν Ἰσραήλ». Κι ἐνῶ ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Μαρία θαύμαζαν γιά ὅσα λέγονταν γιά τόν Ἰησοῦ, ὁ Συμεών τούς εὐλόγησε καί εἶπε στή Μαριάμ «Αὐτός εἶναι προωρισμένος γιά νά πέσουν καί γιά νά ἀνυψωθοῦν πολλοί ἀνάμεσα στόν Ἰσραήλ, καί αὐτός θά εἶναι πρόσωπο ἀντιλογίας, γιά νά φανερωθεῖ τί σκέφτονται πολλοί μέσα τους, ἀλλά καί τή δική σου ψυχή θά περάσει μαχαίρι». Ἦταν ἐκεῖ καί κάποια προφήτισσα Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Φανουήλ ἀπό τή φυλή τοῦ Ἀσήρ. Αὐτή ἦταν σέ πολύ προχωρημένη ἡλικία.
Εἶχε ζήση ἑπτά χρόνια καί ὀγδόντα τέσσερα χρόνια ὕστερα, ὡς χῆρα, δέν ἔφευγε ἀπό τό ναό, ἀλλά σέ προσευχές καί νηστεῖες λάτρευε μέρα-νύχτα τό Θεό. Παρουσιάστηκε λοιπόν ἐκείνη τήν ὥρα, δοξολογοῦσε τό Θεό καί μιλοῦσε γιά τό παιδί σ’ ὅλους πού περίμεναν λύτρωση τῆς Ἱερουσαλήμ. Δέν μποροῦμε νά προσθέσουμε τίποτα στή διήγηση τοῦ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ καί δέν θέλουμε νά σχολιάσουμε οὔτε τήν προσευχή οὔτε τά προφητικά λόγια τοῦ πρεσβύτη Συμεών γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀγαπητοί μου ἀδελφοί συμμορφώθηκε πρός τό νόμο καί ὑποβλήθηκε ἡ Παναγία στίς διατάξεις τοῦ καθαρισμοῦ, γιά νά φανεῖ πώς ὅλοι χωρίς ἐξαίρεση ὀφείλουμε νά ἐκτελοῦμε μέ ταπεινό φρόνημα ὅτι ἐντέλλεται ὁ Θεός καί ὅτι ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀμήν.
