ε μια συζήτηση που είχαμε με μία καλοπροαίρετη ψυχή διαπιστώσαμε ότι, ενώ έχει γίνει ήδη ανάδοχος, δεν γνώριζε καν αν είναι καλά στην υγεία του το πνευματικό της παιδί, καθώς επίσης και τα σημαντικά καθήκοντα που απορρέουν από αυτήν την ιδιότητα. Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός γράψαμε τα παρακάτω με απώτερο σκοπό την ποιμαντική καθοδήγηση των αναδόχων, έτσι ώστε να προβληματίσει τόν ήδη ανάδοχο αλλά και να προετοιμάσει αυτόν που πρόκειται να γίνει, προσεγγίζοντας το όλο μυστήριο του βαπτίσματος πιο συνειδητά με περισσότερη πίστη, θέτοντας θεμέλια πνευματικά και όχι μόνο υλικά.

α ονόματα ανέκαθεν είχαν σπουδαία σημασία για την ανθρώπινη επικοινωνία και κατανόηση, δεδομένου ότι έπαιζαν το ρόλο των στοιχείων εκείνων με τα οποία γινόταν γνωστή η δήλωση προσώπων, ζώων και αντικειμένων. Το όνομα γρήγορα εξελίχθηκε σε μέσο με το οποίο δηλώνεται κάποιο πρόσωπο ή πράγμα. Αν αυτό έχει σημασία για το φυτικό και ζωϊκό κόσμο, πόσο μάλλον για τον άνθρωπο, στον οποίο είναι εντονότερος ο προσωπικός χαρακτήρας, τα δε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εμφανίζονται σε διαφορετικούς ανθρώπους με τρόπο διάφορο και ανεπανάληπτο.

Το όνομα στη χριστιανική διδασκαλία

Τη σημασία του ανθρωπίνου ονόματος παρέλαβε και ο Χριστιανισμός, ο οποίος την ανέδειξε και την προήγαγε, καθώς την απεγκλώβησε από τα ασφυκτικά χωροχρονικά δεσμά του παρόντος κόσμου τοποθετώντας την στην εσχατολογική διάσταση.

Πότε δίνεται το όνομα;

Το όνομα, κατά την τάξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δίνεται την όγδοη ημέρα από την γέννηση του βρέφους.

ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Τό ιερό μυστήριο του Βαπτίσματος, λόγω του χαρμόσυνου χαρακτήρα του, συνιστάται νά τελείται ημέρα Κυριακή. Επικράτησε όμως γιά πρακτικούς λόγους νά τελείται καί άλλες ημέρες.
Ημέρες κατά τίς οποίες δέν επιτρέπεται η τέλεση Βαπτίσματος δέν αναγράφονται καί θεωρητικά μπορεί νά τελεσθεί οποιαδήποτε ημέρα του έτους. Πάντως καλό είναι νά φροντίζουν οι Χριστιανοί νά τελίται τό Βάπτισμα κατ' εξοχήν σέ ημέρες καί περιόδους αρτύσιμες καί όχι νηστίσιμες καί μάλιστα Τετάρτη ή Παρασκευή (εκτός αν υπάρχει τίς ημέρες αυτές κατάλυση εις πάντα, δηλ. τό Άγιο Δωδεκαήμερο, τήν α΄ εβδομάδα του Τριωδίου, τήν Διακαινήσιμο εβδομάδα καί τήν εβδομάδα της Πεντηκοστής).

Η ακολουθία του ευχελαίου τελείται «ἐν ἐκκλησίᾳ ἤ ἐν οἴκῳ». Στα αρχαία λειτουργικά βιβλία υπάρχουν ειδικές ευχές για την ευλογία του ελαίου, ώστε αυτό να αποκτήσει ιαματική δύναμη. Οι απλές αυτές ευχές εξελίχθηκαν με τον καιρό σε πλήρη ακολουθία, που τελούνταν στο ναό μαζί με τη θεία λειτουργία, όπως και όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας . Και εάν μεν ο ασθενής ήταν σε θέση να μετακινηθεί, παρευρίσκονταν κι εκείνος κατά την τέλεσή της. Διαφορετικά, μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, οι ιερείς μετέβαιναν στο σπίτι του ασθενή και τον έχριαν με το αγιασμένο έλαιο.

Αργότερα η αποδέσμευση της ακολουθίας του ευχελαίου από τη θεία λειτουργία οδήγησε στη γενίκευση της τελέσεώς της στα σπίτια. Σ’ αυτό συνετέλεσε και ο λόγος του αγίου Ιακώβου «προσκαλεσάσθω τούς πρεσβυτέρους» οπότε εννοείται η τέλεση του μυστηρίου στα σπίτια.

Η ακολουθία του ευχελαίου τελείται «εἰς ἴασιν ψυχῆς τέ καί σώματος». Συμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η σωματική ασθένεια θεωρείται ως ο πικρός καρπός της αμαρτίας. Οποιαδήποτε ασθένεια, ως διαταραχή της αρμονικής λειτουργίας του σώματος, οφείλεται σε πνευματικά αίτια και κυρίως στη διαταραχή των σχέσεων του ανθρώπου με τον Θεο. Η παράβαση, συνεπώς, του θείου νόμου έχει συνέπειες και στην ίδια την υγεία μας.