Ἅγιος Γρηγόριος Ἐπίσκοπος Ἀκραγαντίνων (23 Νοεμβρίου)

εννήθηκε στόν Ἀκράγαντα τῆς Σικελίας ἀπό εὐσεβεῖς καί εὔπορους γονεῖς, τόν Χαρίτωνα καί τήν Θεοδότη. Βαπτίστηκε ἀπό τόν ἐπίσκοπο Ποταμίωνα, ὁ ὁποῖος τόν ἀνέθρεψε, τόν μόρφωσε καί τόν κατάταξε στίς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου, στά χρόνια τοῦ βασιλιά Ἰουστινιανοῦ τοῦ Ρινότμητου (685 – 695).
Δεκαοκτώ χρονῶν πῆγε γιά προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους καί ἐκεῖ χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπό τόν ἐπίσκοπο Ἱεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν ἐπανῆλθε στό Βυζάντιο καί ἀπό ἐκει στήν Ρώμη, ὅπου γιά τίς μεγάλες του ἀρετές καί τήν μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στήν ἐπισκοπή τῶν Ἀκραγαντίνων.
Στήν ἐπισκοπή αὐτή, βρῆκε σφοδρούς κατηγόρους δύο κληρικούς, τόν Σαβῖνο καί τόν Κρισκέντιο, πού τόν συκοφάντησαν γιά μοιχεία. Ἀλλά μέ θαυματουργικό τρόπο ὁ Γρηγόριος τούς ντρόπιασε καί παρέλαβε πάλι τήν Ἐκκλησία μετά ἀπό διετή φυλάκιση καί ἀργία. Στήν συνέχεια ἔκανε καί ἄλλα θαύματα.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά σέ βαθιά γεράματα τό 690 μ.Χ. Σώζονται 10 ἐξηγηματικοί λόγοι του στόν Ἐκκλησιαστή.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Γρηγορῶν ἐκ σπάργανων, φερωνύμως Γρηγόριε, ἐν τοῖς δικαιώμασι Πάτερ, τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, ἐπλήσθης οὐρανίων δωρεῶν, ὡς γρήγορος ποιμήν τῶν εὐσεβῶν· διά τοῦτο πρός λειμῶνας ἀειθαλεῖς, ἰθύνεις τούς βοῶντάς σοι· δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὥσπερ μέγας ἥλιος, ἀνατολαῖς τῶν θαυμάτων, καταυγάζεις ἅπασαν, τήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν· ἔσωσας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις πολλούς ἀνθρώπους· ἤλασας, τούς κακοδόξους ἐκ τῆς σῆς ποίμνης. Διά τοῦτό σε τιμῶμεν, θεόφρον Πάτερ, σοφέ Γρηγόριε.

Μεγαλυνάριον.
Γρήγορσιν σοφίας καρποφορῶν, λόγοις ψυχοτρόφοις, διατρέφεις ὡς ἀληθῶς, ὡς Χριστοῦ θεράπων, τήν σοί λαχοῦσαν ποίμνην· διό σε μακαρίζει, Πάτερ Γρηγόριε.