Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος (28 Ιανουαρίου)

Ὅσιος Ἐφραίμ καταγόταν ἀπό τήν Ἀνατολή καί γεννήθηκε στήν πόλη Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας πιθανῶς τό 308 μ.Χ. ἢ καί ἐνωρίτερα. Ἤκμασε ἐπί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.), Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) καί τῶν διαδόχων αὐτοῦ. Ἀπό τήν μικρή του ἡλικία διδάχθηκε τήν πίστη καί τήν ἀρετή ἀπό τόν Ἐπίσκοπο τῆς γενέτειράς του Ἰάκωβο (309 – 364 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος καί τόν χειροτόνησε διάκονο, ἀλλά ὁ Ὅσιος ἀρνήθηκε νά λάβει μεγαλύτερο ἀξίωμα. Ἀκολούθησε πολύ νωρίς τόν μοναχικό βίο καί μέ τό φωτισμό τοῦ Παρακλήτου ἔγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικῆς καί ἠθικῆς οἰκοδομῆς. Γι’ αὐτό καί θαυμάζεται γιά τό πλῆθος καί τό κάλλος τῶν ἔργων του.
Γνώστης ἀκριβής ὅλων τῶν δογματικῶν θεμάτων, ἤξερε νά καταπολεμᾶ τίς αἱρέσεις καί νά ὑπερασπίζει μέ θαυμάσια σαφήνεια τήν Ὀρθοδοξία. Ἦταν ἐκεῖνος πού κατατρόπωσε σέ διάλογο τόν αἱρετικό Ἀπολλινάριο καί ὁδήγησε πολλούς αἱρετικούς νά ἐπιστρέψουν στήν πατρώα εὐσέβεια.
Ὅταν, διά τῆς συνθήκης τοῦ ἔτους 363 μ.Χ., πού ὑπέγραψε ὁ διάδοχος τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, Ἰοβιανός (363 – 364 μ.Χ.), ἡ Νίσιβης παραδόθηκε στούς Πέρσες, ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ ἐγκατέλειψε τήν πατρίδα του καί ἦλθε στήν Ἔδεσσα, ὅπου ἀσκήτεψε σέ παρακείμενο ὄρος. Τό ἔτος 370 μ.Χ. ἐπισκέφθηκε τόν Μέγα Βασίλειο στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καί λίγο ἀργότερα τούς Πατέρες καί Ἀσκητές τῆς Αἰγύπτου.
Ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 373 μ.Χ. καί ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στό Μαρτύριο τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνας, στήν περιοχή Φιλοξένου, κοντά στήν ἀγορά.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ρεῖθρον ἄϋλον, ἐν τῇ ψυχῇ σου, τόν ζωήρρυτον, πλουτήσας φόβον, κατανύξεως κρατήρ ἀναδέδειξαι· ὅθεν ἡμᾶς πρός ἠθῶν τελειότητα, τοῖς ἱεροῖς σου ῥυθμίζεις διδάγμασιν. Ἐφραίμ Ὅσιε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Τήν ὥραν ἀεί, προβλέπων τῆς ἐτάσεως, ἐθρήνεις Ἐφραίμ, δάκρυα κατανύξεως· πρακτικός δέ γέγονας, ἐν τοῖς ἔργοις διδάσκαλος Ὅσιε. Ὅθεν Πάτερ παγκόσμιε, ῥαθύμους ἐγείρεις πρός μετάνοιαν.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς τῆς σοφίας ὑποφήτην θεορρήμονα
Καί μετανοίας ἀληθῶς σάλπιγγα ἔνθεον
Εὐφημοῦμέν σε οἱ δοῦλοί σου θεοφόρε.
Ἀλλ’ ὡς θεῖος θεωρός Χριστοῦ τοῦ βήματος
Ἐν τῇ κρίσει ἀκατάκριτόν μεφύλαξον,
Ἵνα κράζω σοι, χαίροις Πάτερ Ἐφραίμ σοφέ.

Μεγαλυνάριον.
Σάλπιγγι τῶν λόγων σου τῶν σοφῶν, πρός ἔνθεον φόβον, διεγείρεις πᾶσαν ψυχήν· σύ γάρ τῆς δευτέρας, τοῦ Λόγου ἐμφανείας, τόν τρόπον προσημαίνεις, Ἐφραίμ Πατήρ ἡμῶν.