Ἅγιος Εὐφρόσυνος ὁ Ἱερομάρτυρας ἐκ Ρωσίας (20 Μαρτίου)

Ἱερομάρτυρας Εὐφρόσυνος (Σινοζέρσκϊυ), κατά κόσμο Ἐφραίμ, γεννήθηκε σέ ἕνα χωριό τῆς Καρελίας, κοντά στήν λίμνη Λάντοζσκοε, κατά τό δεύτερο ἥμισυ τοῦ 16ου αἰῶνος μ.Χ. Ἀρχικά μόνασε στή μονή τοῦ Βάλαμο τῆς Φιλανδίας, ἔπειτα στήν περιοχή Ντολόκ τῆς ἐπαρχίας Νόβγκοροντ τῆς Ρωσίας καί στήν συνέχεια κοντά στήν λίμνη Σινίτσε. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στή μονή Οὐσπένσκι τῆς πόλεως Τιχβίν καί τό ἔτος 1600 ἄρχισε τήν ἐρημική ζωή στούς ἄγριους βάλτους τῆς λίμνης Σινίτσε. Ὁ Ὅσιος ἔσκαψε ἕνα σπήλαιο, τοποθέτησε ἕνα Σταυρό καί ἔζησε ἐκεῖ δύο χρόνια. Τρεφόταν μόνο μέ ἄγρια χόρτα. Ὅταν οἱ χωρικοί ἀντιλήφθηκαν τήν παρουσία του, ἄρχισαν νά τόν ἐπισκέπτονται καί νά τόν συμβουλεύονται γιά πνευματικά θέματα.
Τό ἔτος 1612 τά Πολωνικά στρατεύματα λεηλατοῦσαν τήν Ρωσία. Πολύς κόσμος βρῆκε καταφύγιο στή μονή τοῦ Ὁσίου, ὁ ὁποῖος προέβλεψε τήν ἐπίθεση τῶν Πολωνῶν στή μονή του καί προέτρεψε τούς ἀνθρώπους νά φύγουν. Καί ὅταν τόν ρώτησαν: «Ἐσύ, γιατί δέν φεύγεις;» ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Ἐγώ ἦλθα ἐδῶ νά πεθάνω γιά τόν Χριστό». Αὐτοί πού ἄκουσαν τήν συμβουλή τοῦ Ὁσίου σώθηκαν. Ὅσοι παρέμειναν βρῆκαν τρομερό θάνατο.

Κοντά στόν Ὅσιο Εὐφρόσυνο ζοῦσε καί ὁ μοναχός Ἰωνᾶς. Τρομαγμένος ἀπό τήν προφητεία τοῦ Ὁσίου θέλησε καί αὐτός νά φύγει. Ὅμως ὁ Ὅσιος τόν σταμάτησε λέγοντας: «Ἀδελφέ Ἰωνᾶ, ὅταν θά ἀρχίσει ἡ μάχη, πρέπει νά δείξουμε τήν ἀνδρεία μας. Ἐμεῖς δώσαμε ὑπόσχεση νά ζήσουμε καί νά πεθάνουμε ὡς ἐρημῖτες. Ὀφείλουμε νά κρατήσουμε τήν ὑπόσχεση τήν ὁποία δώσαμε στόν Θεό. Μόνο ὁ θάνατος φέρνει τήν ἠρεμία. Ἄλλη περίπτωση οἱ λαϊκοί. Αὐτοί δέν δεσμεύτηκαν μέ μοναχικές ὑποσχέσεις καί πρέπει νά προστατεύσουν τόν ἑαυτό τους γιά τήν οἰκογένεια καί τά παιδιά τους».
Μετά ἀπό αὐτό ὁ Ὅσιος φόρεσε τό μοναχικό σχῆμα καί ὅλη τή νύχτα προσευχόταν. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα, 20 Μαρτίου, οἱ Πολωνοί ἐπιτέθηκαν κατά τῆς μονῆς. Ὁ Ὅσιος φορώντας τό μοναχικό σχῆμα βγῆκε ἔξω καί στάθηκε δίπλα στόν Σταυρό, πού εἶχε τοποθετήσει ὅταν πρωτοπῆγε στήν περιοχή αὐτή. Οἱ ἐχθροί ζήτησαν ἀπό τόν Ὅσιο τήν περιουσία τῆς μονῆς. «Ὅλη ἡ περιουσία τῆς μονῆς καί ἡ δική μου, ἐπίσης, βρίσκεται στό ναό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου», εἶπε ὁ Ἅγιος, ἐννοώντας τήν ἀγάπη του πρός τόν Θεό, τήν ὁποία δέν μπορεῖ κανένας νά ἀφαιρέσει ἀπό τήν καρδιά τοῦ πιστοῦ. Οἱ κατακτητές δέν κατάλαβαν τά λόγια του καί ἕνας ἀπό αὐτούς τόν χτύπησε μέ τό ξίφος στόν λαιμό. Ὁ Ὅσιος ἔπεσε νεκρός. Ὅταν οἱ Πολωνοί, ὀργισμένοι ἀπό τό ὅτι δέν βρῆκαν τίποτε, γύρισαν, ὁ δήμιος τοῦ Ὁσίου, σάν νά μήν ἦταν ἀρκετό τό πρῶτο θανατηφόρο χτύπημα, ἄνοιξε τήν τίμια κεφαλή τοῦ Ὁσίου μέ τσεκούρι.
Στή μονή βρισκόταν, ἐπίσης καί ἕνας χωρικός πού ὀνομαζόταν Ἰωάννης Σουμά. Ὅταν οἱ ἐχθροί εἰσέβαλαν στή μονή, αὐτός βρισκόταν στό κελί τοῦ Ὁσίου. Παρ’ ὅλα τά βαριά τραύματα ἔμεινε ζωντανός καί διηγήθηκε ἀργότερα στόν υἱό του αὐτά πού συνέβησαν.
Ὁ Ὅσιος Εὐφρόσυνος ἐνταφιάσθηκε μέ τιμή καί εὐλάβεια στίς 28 Μαρτίου καί στόν τόπο τοῦ ἐνταφιασμοῦ του, μετά ἀπό τριάντα τέσσερα χρόνια, κτίσθηκε ναός πρός τιμή τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μέ τήν εὐλογία τοῦ Μητροπολίτη Νόβγκοροντ Μακαρίου, στίς 25 Μαρτίου τοῦ ἔτους 1655, τά ἱερά λείψανα τοῦ Ὁσίου Εὐφροσύνου μετεκομίσθησαν κάτω ἀπό τό κωδωνοστάσιο τοῦ ναοῦ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx