Ὅσιος Ἀναστάσιος ἔζησε τόν 7ο αἰώνα μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό εὐγενή οἰκογένεια. Γρήγορα ὅμως ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί τά βιοτικά πράγματα καί ἐκάρη μοναχός. Ἀργότερα ἐπισκέφθηκε τήν Συρία, τήν Αἴγυπτο καί τά Ἱεροσόλυμα, γιά νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους καί κατέληξε στή μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στό ὄρος Σινᾶ, τῆς ὁποίας διετέλεσε ἡγούμενος. Ὁ Ὅσιος διακρίθηκε γιά τούς ἀγῶνες του κατά τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν, γι’ αὐτό καί ὀνομάσθηκε Ὁμολογητής. Ἐτιμᾶτο ἰδιαίτερα ἀπό τούς σύγχρονούς του, οἱ ὁποῖοι τόν ἀποκαλοῦσαν καί «νέον Μωυσέα». Κοιμήθηκε μέ εἰρήνη σέ βαθύ γῆρας περί τῆς ἀρχές τοῦ 8ου αἰῶνος μ.Χ.
Ὁ Ὅσιος Ἀναστάσιος ἦταν ἀπό τούς πολυγραφότερους συγγραφεῖς τῆς ἐποχῆς του. Τά ἔργα του εἶναι τά ἀκόλουθα: α) «Ὁδηγός». Τό ἔργο αὐτό ἀποτελεῖται ἀπό 24 κεφάλαια καί ὀνομάσθηκε ἔτσι διότι ἦταν προορισμένο νά χρησιμεύσει ὡς ὁδηγός πρός ὑποστήριξη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, β) «Ἐρωτήσεις καί ἀποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων καί διαφόρων προσώπων». Στό ἔργο αὐτό ὁ Ὅσιος Ἀναστάσιος, ἀκολουθώντας τή μέθοδο τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, τῶν ἐρωτήσεων καί τῶν ἀποκρίσεων, ἐπιλύει διάφορα ζητήματα δογματικά, πρακτικά καί ἐκκλησιαστικά, γ) «Λόγος περί τῆς ἁγίας συνάξεως καί περί τοῦ μή κρίνειν καί μνησικακεῖν», ὅπου ἀναφέρεται στή Θεία Εὐχαριστεία, δ) «Θεωρίαι ἀναγωγικαί εἰς τήν ἑξαήμερον». Τό ὅλο ἔργο ἀποτελεῖται συνολικά ἀπό δώδεκα βιβλία, ε) «Ἐκ τοῦ κατ’ εἰκόνα». Δύο λόγοι περί τῆς κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου, στ) «Χρήσεις ἄχρηστοι μιαρῶν δυσσεβῶν Ἀρειανῶν ἀθετοῦσαι τήν ὁμοούσιον θεότητα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί κτίσμα τόν Κτίστην τῶν ἁπάντων λέγουσα». Τό βιβλίο αὐτό περιέχει ἀποσπάσματα ἀπό συλλογή χωρίων Πατέρων ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν. Ἐκτός ἀπό τά προαναφερθέντα ἔργα ἔχουν γραφεῖ καί ἄλλα ἀπό τόν Ὅσιο Ἀναστάσιο.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx