ἀπό τήν Ἔδεσσα ὁ Θαδδαῖος καί πολύ μορφωμένος στίς θεῖες Γραφές, εἶχε ἀνεβεῖ στήν Ἱερουσαλήμ γιά προσκύνημα τήν ἐποχή τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Ὅταν ἄκουσε τό κήρυγμά του καί εἶδε τήν ἀγγελική του ζωή, τόσο πολύ ἐντυπωσιάστηκε, ὥστε ἐπεδίωξε καί βαπτίστηκε ἀπ’ αὐτόν. Μετά ὅμως, ὅταν ἄκουσε τήν διδασκαλία καί εἶδε τά θαύματα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόν ἀκολούθησε μέχρι τό σωτήριο Πάθος.
Μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ἐπέστρεψε στήν πατρίδα του, τήν Ἔδεσσα. Ἐκεῖ καθάρισε ἀπό τή λέπρα τόν τοπάρχη Αὔγαρο καί κατόπιν τόν βάπτισε Χριστιανό. Ἀφοῦ δίδαξε καί φώτισε μέ τόν λόγο τῆς ἀληθείας πολλούς καί ἵδρυσε πολλές ἐκκλησίες στίς πόλεις τῆς Συρίας, ἔφθασε στήν Βηρυτό. Ὁ Θαδδαῖος καί ἐκεῖ μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ δίδαξε τό Εὐαγγέλιο καί βάπτισε πολλούς. Τελικά, ἐκεῖ παρέδωσε εἰρηνικά τό πνεῦμά του, ἀφοῦ στήν ζωή του ἐφάρμοσε πλήρως τήν ἐντολή πού ἔδωσε ὁ Κύριος στούς μαθητές Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντας αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Πηγαίνετε, δηλαδή, καί κάνετε μαθητές σας ὅλα τά ἔθνη, βαπτίζοντας αὐτούς στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ Μ. Γαλανός, γιά τόν Ἀπόστολο αὐτόν ἀναφέρει: «Μερικοί ὑποθέτουν, ὅτι πρόκειται γιά ἕναν ἀπό τούς 70 Ἀποστόλους, πού καταγόταν ἀπό τήν Ἔδεσσα, ἦταν ὅμως Ἰουδαῖος. Ἀλλά βέβαιο μπορεῖ νά θεωρηθεῖ, ὅτι ὁ Ἀπόστολος Θαδδαῖος εἶναι ὁ ὑπό τό ὄνομα αὐτό φερόμενος μεταξύ τῶν Δώδεκα. Ὀνομαζόταν δέ ἀλλιῶς καί Λεββαῖος καί ἦταν ἀδελφός τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ. Σέ αὐτόν ἀνήκει καί ἡ ἐπιστολή Ἰούδα στό Εὐαγγέλιο. Διότι καθ’ αὐτό Ἰούδας ὀνομαζόταν, τά δέ ἄλλα δυό ὀνόματα ἦταν πρόσθετα, ὅπως συμβαίνει πάντοτε στούς Ἰουδαίους μέχρι καί σήμερα. Ὁ Θαδδαῖος κήρυξε τό Εὐαγγέλιο στήν Μεσοποταμία, ὅπου καί ἔλαβε μαρτυρικό θάνατο».
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Θεοῦ τοῦ ἐν σώματι, ἐπιφανέντος ἡμῖν, αὐτόπτης γενόμενος, καί ἱερός μαθητής, Θαδδαῖε Ἀπόστολε, ἔλαμψας τοίς ἐν σκότει, τήν σωτήριον χάριν· ὤφθης τῶν ἐν Ἐδέσσῃ, ἰατήρ λαμπαδοῦχος· διό τούς προσιόντας σοι, σκέπε ἑκάστοτε.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἑορτή χαρμόσυνος, τοῦ Ἀποστόλου ἐπέστη· εὐφροσύνως σήμερον, ἐπιτελέσωμεν ταύτην· νέμει γάρ, τοῖς αὐτόν πίστει ἀεί τιμῶσι, λύτρωσιν, ἁμαρτημάτων καί ῥῶσιν θείαν· καί γάρ ἔχει παρρησίαν, ὡς θεῖος μύστης Χριστοῦ τῆς χάριτος.
Μεγαλυνάριον.
Αἴγλη τοῦ Σωτῆρος καταυγασθείς, τούτῳ προσπελάσας, ὦ Θαδδαῖε ὡς μαθητής· ἔνθεν ἐν Ἐδέσσῃ, ὡς ἥλιος ἐπέστης, φωτίζων καί στηρίζων, τούς προσιόντας σοι.
