Ἅγιος Ἀττικός γεννήθηκε καί ἀνατράφηκε στή Σεβαστεία τῆς Ἀρμενίας, ὅπου καί ἔλαβε τήν ἐκπαίδευσή του. Στή συνέχεια ἦλθε στήν Κωνσταντινούπολη καί ἔγινε ἱερέας. Ἡ φιλοπονία, ἡ εὐσέβεια καί ἡ φιλοτιμία του ἦταν μεγάλη.
Περί τίς ἀρχές τοῦ 406 μ.Χ., ἐξελέγη Πατριάρχης, διαδεχθεῖς τόν κοιμηθέντα Πατριάρχη Ἀρσάκιο. Ἐπί τῆς Πατριαρχίας του, τό 415 μ.Χ., τελέσθηκαν τά ἐγκαίνια τοῦ ἐπανακτισθέντος ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας, πού πυρπολήθηκε τό 404 μ.Χ. κατά τήν ἐξέγερση τοῦ λαοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, λόγω τῆς ἐξορίας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ὁ Ἅγιος βάπτισε, τό 421 μ.Χ., Χριστιανή τήν Ἀθηναΐδα, κόρη τοῦ Ἀθηναίου σοφιστή Λεοντίου, πού τῆς ἔδωσε τό ὄνομα Εὐδοκία καί εὐλόγησε τόν γάμο της μέ τόν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο τόν Β’.
Ἦταν ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος καί ὅλος ὁ κόσμος γνώριζε τίς ἀγαθοεργίες του, τήν πλούσια καί φιλάνθρωπη διάθεσή του γιά τούς πάσχοντες καί τούς πτωχούς. Σέ ἐπιστολή του δέ πρός τόν πρεσβύτερο Καλλιόπιο, πού ἦταν ἱερέας στή Νίκαια, συνιστᾶ νά μήν γίνονται κατά τίς ἀγαθοεργίες διακρίσεις θρησκευτικῶν φρονημάτων, ἀλλά ἡ βοήθεια νά δίδεται πρός ὅλους ἀνεξαίρετα. Χάρη στήν πολλή του ἀγάπη καί μετριοπάθεια πολλοί ἀπό τούς αἱρετικούς ἐπανέρχονταν στήν Ὀρθοδοξία.
Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό τό ἐπεισόδιο μέ τόν Ἐπίσκοπο Συνάδων Θεοδόσιο, ὁ ὁποῖος κατεδίωκε τούς ὀπαδούς τῆς αἵρεσης τοῦ Μακεδόνιου, πού εἶχαν ἀποκοπεῖ ἀπό τήν τοπική Ἐκκλησία ὑπό τόν Ἐπίσκοπο Ἀγαπητό. Ὁ Θεοδόσιος θέλοντας νά ἐντείνει τόν διωγμό κατά τῶν αἱρετικῶν ζήτησε ἀπ’ εὐθείας τήν βοήθεια τοῦ αὐτοκράτορα. Ὁ αὐτοκράτορας, πού γνώριζε τήν σύνεση καί μετριοπάθεια τοῦ Πατριάρχη, συνεχῶς ἀνέβαλλε, ὁ δέ Θεοδόσιος ἐπέμενε. Ὅμως οἱ μετριοπαθεῖς ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχη καί ἡ προσευχή του ἔφεραν τούς καρπούς τους. Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀγαπητός καί ὅλο τό ποίμνιό του προσῆλθε στήν Ὀρθοδοξία μέ μόνη ἀπαίτηση νά μείνει ὑπό τήν ποιμαντορία τοῦ Ἀγαπητοῦ. Γιά νά γίνει αὐτό, ἀφοῦ οἱ Κανόνες δέν ἐπιτρέπουν τήν συνύπαρξη δύο Ἐπισκόπων στήν ἴδια Ἐπισκοπή, ἔπρεπε νά θυσιασθεῖ ὁ Θεοδόσιος. Καί ἐπειδή αὐτός εἶχε φήμη φιλοχρήματου καί πλεονέκτη, ὁ Ἅγιος Ἀττικός δέν δίστασε. Κατέστησε τόν Ἀγαπητό Ἐπίσκοπο Συνάδων καί παρακάλεσε τόν Θεοδόσιο νά ἐφησυχάσει.
Ὅμως, ὁ λαός τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐξακολουθεῖ καί κατά τήν διάρκεια τῆς Πατριαρχίας τοῦ Ἁγίου νά ταράσσεται γιά τή διαγραφή τοῦ ὀνόματος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἀπό τά Δίπτυχα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἡ διαγραφή αὐτή εἶχε γίνει μέ βάση τήν καταδίκη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὑπό τῆς Συνόδου τῆς Δρυός καί ἑπομένως τό ὄνομά του ἔμενε ἀμνημόνευτο. Ὁ Ἅγιος Ἀττικός τερμάτισε τό ζήτημα αὐτό καί ἐνέγραψε τό ἔτος 422 μ.Χ., τόν Μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, τόν Ἱερό Χρυσόστομο, στά Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Σέ αὐτό βέβαια εἶχε προηγηθεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀντιόχειας ἤδη ἀπό τό 413 μ.Χ., ποῦ δέν ἀνέχθηκε (καί δικαίως) τήν τόσο ἄδικη ὕβρη πρός τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.
Ὁ Ἅγιος Ἀττικός, παρά τήν μετριοπάθειά του, ἐπέδειξε πολύ αὐστηρή συμπεριφορά πρός τήν αἵρεση τῶν Μασσαλιανῶν, πού διατηροῦσαν μοναχικά συγκροτήματα στή Μικρά Ἀσία καί τήν Συρία, καί αὐτοσεμνύνονταν ὅτι πραγματοποιοῦσαν τήν ἠθική τελειότητα χωρίς νά χρειάζεται ὁ Νόμος. Ἔφθασαν καί μέχρι τοῦ νά περιφρονοῦν τήν ἐργασία καί νά ζοῦν ἀπό ἐλεημοσύνες λέγοντας ὅτι ἔχουν συστηματικά ἀξιωθεῖ θείων ὁράσεων καί καταφρονοῦντες τά ἱερά μυστήρια καί τίς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἅγιος Ἀττικός ἀναπαύθηκε ἐν εἰρήνη τό ἔτος 425 μ.Χ.
