ἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Μανουήλ, Σαβέλ καί Ἰσμαήλ κατάγονταν ἀπό τήν Περσία, ἦσαν ἀδελφοί καί ἄθλησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.). Ὁ πατέρας τους ἦταν πυρολάτρης, ὅπως ὅλοι οἱ Πέρσες. Ἡ μητέρα τους ὅμως, εὐσεβέστατη Χριστιανή, ἐμπιστεύθηκε αὐτούς στόν εὐλαβή πρεσβύτερο Εὔνικο, γιά τή χριστιανική αὐτῶν ἀγωγή καί μόρφωση. Στρατιωτικοί τό ἐπάγγελμα, ἀπεστάλησαν ὑπό τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν Βαλτάνου στήν Κωνσταντινούπολη ὡς πρεσβευτές εἰρήνης. Ἀφιχθέντες στή Χαλκηδόνα εἶδαν τόν αὐτοκράτορα Ἰουλιανό νά προσφέρει θυσία στά εἴδωλα, μέ τήν παρουσία πλήθους κόσμου, κατοίκων τῆς πόλεως, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦσαν τήν εἰδωλολατρική πλάνη. Τοῦτο τούς ἐλύπησε πολύ καί οἰκτείρησαν τό κράτος, ὁ ἀρχηγός τοῦ ὁποίου ἔγινε ἔνοχος τέτοιας ἀσέβειας. Ἕνεκα τούτου καταγγέλθηκαν ὑπό τοῦ κουβικουλάριου Ἰνδικοῦ πρός τόν Ἰουλιανό, προσαχθέντες δέ ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος καί μή πεισθέντες νά θυσιάσουν στά εἴδωλα, ἀφοῦ τούς ἐχτύπησαν σκληρά, διεπέρασαν τούς ἀστραγάλους μέ περόνες, ἔκαψαν τίς μασχάλες μέ ἀναμμένες λαμπάδες καί τούς ἐβασάνισαν ποικιλότροπα, τούς μετέφεραν, τό 363 μ.Χ., στό τεῖχος τοῦ Κωνσταντίνου κοντά στή Θράκη, σέ γκρεμῶδες μέρος καί τούς ἀποκεφάλισαν. Τά τίμια λείψανά τους, περισυλλεγέντα ὑπό πιστῶν Χριστιανῶν, ἐνταφιάσθηκαν μέ τιμή καί εὐλάβεια.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx