Μετά δε τήν οπισθάμβωνον Ευχήν, εξερχόμεθα εν τη Κολυμβήθρα, προπορευομένου του Ιερέως μετά λαμπάδων και του θυμιατού, και ημείς ψάλλομεν τάπαρόντα Ιδιόμελα Ήχος πλ. δ .
Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων
Φωνή Κυρίου επί των υδάτων βοά λέγουσα• Δεύτε λάβετε πάντες, Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, Πνεύμα φόβου Θεού, του επιφανέντος Χριστού.
Σήμερον των υδάτων, αγιάζεται η φύσις, και ρήγνυται ο Ιορδάνης, και των ιδίων ναμάτων επέχει το ρεύμα, Δεσπότην ορών ρυπτόμενον.
Ως άνθρωπος εν ποταμώ, ήλθες Χριστέ Βασιλεύ, και δουλικόν Βάπτισμα λαβείν, σπεύδεις αγαθέ, υπό των του Προδρόμου χειρών, δια τας αμαρτίας ημών φιλάνθρωπε.
Δόξα... Και νυν... ο αυτός
Προς την φωνήν του βοώντος εν τη ερήμω• Ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ήλθες Κύριε, μορφήν δούλου λαβών, Βάπτισμα αιτών, ο μη γνους αμαρτίαν. Είδοσάν σε ύδατα, και εφοβήθησαν, σύντρομος γέγονεν ο Πρόδρομος, και εβόησε λέγων• πως φωτίσει ο λύχνος το Φως; πως χειροθετήσει δούλος τον Δεσπότην; αγίασον εμέ και τα ύδατα Σωτήρ, ο αίρων του κόσμου την αμαρτίαν.
Προφητείας Ησαΐου το Ανάγνωσμα (Κεφ. 35, 1-10)
Τάδε λέγει Κύριος• Ευφράνθητι έρημος διψώσα, αγαλλιάσθω έρημος, και ανθείτω ως κρίνον. Και εξανθήσει, και υλοχαρήσει, και αγαλλιασεται τα έρημα του Ιορδάνου• και η δόξα του Λιβάνου εδόθη αυτή, και η τιμή του Καρμήλου• και ο λαός μου όψεται την δόξαν Κυρίου, και το ύψος του Θεού. Ισχύσατε χείρες ανειμέναι, και γόνατα παραλελυμένα. Παρακαλέσατε, και είπατε τοις ολιγοψύχοις τη διανοία• Ισχύσατε και μη φοβείσθε• ιδού ο Θεός ημών κρίσιν ανταποδίδωσι, και ανταποδώσει, αυτός ήξει και σώσει ημάς. Τότε ανοιχθήσονται οφθαλμοί τυφλών, και ώτα κωφών ακούσονται. Τότε αλείται χωλός ως έλαφος, και τρανή έσται γλώσσα μογγιλάλων, ότι ερράγη εν τη ερήμω ύδωρ, και φάραγξ εν γη διψώση. Και έσται η άνυδρος εις έλη, και εις την διψώσαν γην πηγή ύδατος έσται, εκεί έσται ευφροσύνη ορνέων, επαύλεις ποιμνίων και καλάμη και έλη. Και έσται εκεί οδός καθαρά, και οδός αγία κληθήσεται, ου μη παρέλθη εκεί ακάθαρτος, ουδέ έσται εκεί οδός ακάθαρτος, οι δε διεσπαρμένοι πορεύσονται επ᾽ αυτής, και ου μη πλανηθώσι. Και ουκ έσται εκεί λέων, ουδέ των πονηρών θηρίων, ου μη αναβή εις αυτήν, ουδέ μη ευρεθή εκεί• αλλά πορεύσονται εν αυτή λελυτρωμένοι και συνηγμένοι υπό Κυρίου. Και αποστραφήσονται, και ήξουσιν εις Σιών μετ᾽ ευφροσύνης και αγαλλιάσεως, και ευφροσύνη αιώνιος υπέρ κεφαλής αυτών• επί γαρ της κεφαλής αυτών αίνεσις και αγαλλίαμα, και ευφροσύνη καταλήψεται αυτούς• απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός.
Προφητείας Ησαΐου το Ανάγνωσμα (Κεφ. 55, 1-13)
Τάδε λέγει Κύριος• οι διψώντες πορεύεσθε εφ᾽ ύδωρ, και όσοι μη έχετε αργύριον, βαδίσαντες αγοράσατε, και φάγεσθε, και πίεσθε άνευ αργυρίου και τιμής οίνον και στέαρ, ίνα τι τιμάσθε αργυρίου εν ουκ άρτοις, και ο μόχθος υμών ουκ εις πλησμονήν; Ακούσατέ μου, και φάγεσθε αγαθά, και εντρυφήσει εν αγαθοίς η ψυχή υμών. Προσέχετε τοις ωσίν υμών, και επακολουθείτε ταις οδοίς μου, εισακούσατέ μου, και ζήσεται εν αγαθοίς η ψυχή υμών, και διαθήσομαι υμίν Διαθήκην αιώνιον, τα όσια Δαυίδ τα πιστά. Ιδού μαρτύριον εν Έθνεσιν έδωκα αυτόν, άρχοντα και προστάσσοντα εν Έθνεσιν. Ιδού Έθνη, α ουκ οίδασί σε, επικαλέσονταί σε, και λαοί, οι ουκ επίστανταί σε, επί σε καταφεύξονται, ένεκεν Κυρίου του Θεού σου, και του Αγίου Ισραήλ, ότι εδόξασέ σε. Ζητήσατε τον Κύριον, και εν τω ευρίσκειν αυτόν, επικαλέσασθε, ηνίκα δ᾽ αν εγγίζη υμίν, απολιπέτω ο ασεβής τας οδούς αυτού, και ανήρ άνομος τας βουλάς αυτού, και επιστράφητε προς Κύριον, και ελεηθήσεσθε, και κράξεσθε, ότι επί πολύ αφήσει τας αμαρτίας υμών. Ου γαρ εισιν αι βουλαί μου, ώσπερ αι βουλαί υμών, ουδ᾽ ώσπερ αι οδοί υμών, αι οδοί μου, λέγει Κύριος. Αλλ᾽ ως απέχει ο ουρανός από της γης, ούτως απέχει η οδός μου από των οδών υμών, και τα διανοήματα υμών από της διανοίας μου. Ως γαρ αν καταβή υετός, η χιών εκ του ουρανού, και ου μη αποστραφή έως αν μεθύση την γην, και εκτέκη, και εκβλαστήση, και δω σπέρμα τω σπείροντι, και άρτον εις βρώσιν, ούτως έσται το ρήμά μου, ο εάν εξέλθη εκ του στόματός μου, ου μη αποστραφή προς με κενόν, έως αν τελεσθή όσα αν ηθέλησα, και ευοδώσω τας οδούς μου, και τα εντάλματά μου. Εν γαρ ευφροσύνη εξελεύσεσθε, και εν χαρά διδαχθήσεσθε• τα γαρ όρη και οι βουνοί εξαλούνται, προσδεχόμενοι υμάς εν χαρά, και πάντα τα ξύλα του αγρού επικροτήσει τοις κλάδοις. Και αντί της στοιβής αναβήσεται κυπάρισσος, αντί, δε της κονύζης αναβήσεται μυρσίνη, και έσται Κυρίω εις όνομα, και εις σημείον αιώνιον, και ουκ εκλείψει.
Προφητείας Ησαΐου το Ανάγνωσμα (Κεφ. 12, 3-6)
Τάδε λέγει Κύριος• Αντλήσατε ύδωρ μετ᾽ ευφροσύνης εκ των πηγών του σωτηρίου. Και ερείς εν τη ημέρα εκείνη• Υμνείτε τον Κύριον, βοάτε το όνομα αυτού, αναγγείλατε εν τοις Έθνεσι τα ένδοξα αυτού, μιμνήσκεσθε, ότι υψώθη το όνομα αυτού. Υμνήσατε το όνομα Κυρίου, ότι υψηλά εποίησεν, αναγγείλατε ταύτα εν πάση τη γη. Αγαλλιάσθε, και ευφραίνεσθε οι κατοικούντες Σιών, ότι υψώθη ο Άγιος του Ισραήλ εν μέσω αυτής.
Προκείμενον Ήχος γ
Κύριος φωτισμός μου και Σωτήρ μου.
Στιχ. Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου.
Προς Κορινθίους Α Ἐπιστολῆς Παύλου (Κεφ. 10, 1-4)
Αδελφοί, ου θέλω υμάς αγνοείν, ότι οι Πατέρες ημών πάντες υπό την νεφέλην ήσαν, και πάντες δια της θαλάσσης διήλθον. Και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσαντο, εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση. Και πάντες το αυτό βρώμα πνευματικόν έφαγον. Και πάντες το αυτό πόμα πνευματικόν έπιον• έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας• η δε πέτρα ην ο Χριστός.
Αλληλούϊα Ήχος δ᾽
Φωνή Κυρίου επί των υδάτων.
Στιχ. Ο Θεός της δόξης εβρόντησεν επί των υδάτων.
Ευαγγέλιον κατά Μάρκον 1: 9-11
Τω καιρώ εκείνω, ήλθεν ο Ιησούς από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, και εβαπτίσθη υπό Ιωάννου εις τον Ιορδάνην. Και ευθέως αναβαίνων από του ύδατος, είδε σχιζομένους τους ουρανούς, και το Πνεύμα ωσεί περιστεράν καταβαίνον επ᾽αυτόν. Και φωνή εγένετο εκ των ουρανών• Συ ει ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ηυδόκησα.
Και ευθύς ο Διάκονος Τα Ειρηνικά. Εν όσω δε λέγονται ταύτα υπό του Διακόνου, ο Ιερεύς λέγει μυστικώς την εξής Ευχήν• Κύριε Ιησού Χριστέ, κλπ.
Εν ειρήνη, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών, και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του Αγίου Οίκου τούτου, Και των μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εισιόντων εν αυτώ, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών (δείνος), του τιμίου Πρεσβυτερίου της εν Χριστώ Διακονίας, παντός του Κλήρου και του Λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ της αγίας Μονής ταύτης, πάσης Πόλεως Χώρας, και των πίστει οικούντων εν αυταίς, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης, και καιρών ειρηνικών, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του αγιασθήναι το ύδωρ τούτο, τη δυνάμει και ενεργεία και επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του καταφοιτήσαι τοις ύδασι τούτοις την καθαρτικήν της υπερουσίου Τριάδος ενέργειαν, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του δωρηθήναι αυτοίς την χάριν της απολυτρώσεως, την ευλογίαν του Ιορδάνου, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του φωτισθήναι ημάς φωτισμόν γνώσεως και ευσεβείας, δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του γενέσθαι το ύδωρ τούτο αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, εις ίασιν ψυχής και σώματος, και πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του γενέσθαι αυτό ύδωρ αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του αναδειχθήναι αυτό αποτρόπαιον πάσης επιβουλής ορατών και αοράτων εχθρών, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ των αντλούντων και αρυομένων εις αγιασμόν οίκων, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του γενέσθαι αυτό προς καθαρισμόν ψυχών και σωμάτων, πάσι τοις αρυομένοις πίστει, και μεταλαμβάνουσιν εξ αυτού, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του καταξιωθήναι ημάς εμπλησθήναι αγιασμού, δια της των υδάτων τούτων μεταλήψεως, τη αοράτω επιφανεία του Αγίου Πνεύματος, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του εισακούσαι Κύριον τον Θεόν φωνής της δεήσεως ημών των αμαρτωλών, και ελεήσαι ημάς, του Κυρίου δεηθώμεν.
Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης, του Κυρίου δεηθώμεν.
Αντιλαβού, σώσον ελέησον, και διαφύλαξον ημάς ο Θεός τη ση χάριτι.
Της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα.
Ο Ιερεύς την Ευχήν μυστικώς
Κύριε Ιησού Χριστέ, ο μονογενής Υιός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, ο αληθινός Θεός, η πηγή της ζωής και της αθανασίας, το φως το εκ φωτός, ο ελθών εις τον κόσμον του φωτίσαι αυτόν, καταύγασον ημών την διάνοιαν τω Αγίω σου Πνεύματι, και πρόσδεξαι ημάς μεγαλωσύνην και ευχαριστίαν σοι προσάγοντας, επί τοις απ᾽ αιώνος θαυμαστοίς σου μεγαλουργήμασι, και τη επ᾽ εσχάτων των αιώνων σωτηρίω σου οικονομία. Εν η το ασθενές ημών και πτωχόν περιβαλόμενος φύραμα, και τοις της δουλείας μέτροις συγκατιών, ο των απάντων Βασιλεύς, έτι και δουλική χειρί εν τω Ιορδάνη βαπτισθήναι κατεδέξω, ίνα την των υδάτων φύσιν αγιάσας ο αναμάρτητος, οδοποιήσης ημίν την δι᾽ ύδατος και Πνεύματος αναγέννησιν, και προς την πρώτην ημάς αποκαταστήσης ελευθερίαν. Ου τινος θείου Μυστηρίου την ανάμνησιν εορτάζοντες, δεόμεθά σου φιλάνθρωπε Δέσποτα. Ράνον εφ᾽ ημάς τους αναξίους δούλους σου, κατά την θείαν σου επαγγελίαν, ύδωρ καθάρσιον, της σης ευσπλαγχνίας την δωρεάν, εις το επί τω ύδατι τούτω την αίτησιν ημών των αμαρτωλών ευπρόσδεκτον γενέσθαι τη ση αγαθότητι, και την ευλογίαν σου δι᾽ αυτού ημίν τε και παντί τω πιστώ σου χαρισθήναι λαώ, εις δόξαν του αγίου προσκυνητού σου Ονόματος. Σοι γαρ πρέπει πάσα δόξα, τιμή, και προσκύνησις, συν τω ανάρχω σου Πατρί, και τω παναγίω, και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και ειπών καθ᾽ εαυτόν το, Αμήν, του Διακόνου ήδη πεπληρωκότος την Συναπτήν, άρχεται ο ιερεύς μεγαλοφώνως της Ευχής ταύτης.
Ποίημα Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων
Τριας υπερούσιε, υπεράγαθε, υπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, αόρατε, ακατάληπτε. Δημιουργέ των νοερών ουσιών και των λογικών φύσεων, η έμφυτος αγαθότης, το Φως το απρόσιτον, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, λάμψον καμοί τω αναξίω δούλω σου, φώτισόν μου της διανοίας τα όμματα, όπως ανυμνήσαι τολμήσω την άμετρον ευεργεσίαν και δύναμιν. Ευπρόσδεκτος γενέσθω η παρ᾽ εμού δέησις δια τον παρεστώτα λαόν, όπως τα πλημμελήματά μου μη κωλύσωσιν ενθάδε παραγενέσθαι το άγιόν σου Πνεύμα, αλλά συγχώρησόν μοι ακατακρίτως βοάν σοι και λέγειν και νυν, Υπεράγαθε• Δοξάζομέν σε Δέσποτα φιλάνθρωπε, Παντοκράτορ, προαιώνιε Βασιλεύ. Δοξάζομέν σε τον Κτίστην, και Δημιουργόν του παντός. Δοξάζομέν σε, Υιέ του Θεού μονογενές, τον απάτορα εκ Μητρός, και αμήτορα εκ Πατρός• εν γαρ τη προλαβούση Εορτή νήπιόν σε είδομεν, εν δε τη παρούση τέλειόν σε ορώμεν, τον εκ τελείου τέλειον επιφανέντα Θεόν ημών. Σήμερον γαρ ο της Εορτής ημίν επέστη καιρός, και χορός αγίων εκκλησιάζει ημίν, και Άγγελοι μετά ανθρώπων συνεορτάζουσι. Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος, εν είδει περιστεράς, τοις ύδασιν επεφοίτησε. Σήμερον ο άδυτος Ήλιος ανέτειλε, και ο κόσμος τω φωτί Κυρίου καταυγάζεται. Σήμερον η Σελήνη λαμπραίς ταις ακτίσι τω κόσμω συνεκλαμπρύνεται. Σήμερον οι φωτοειδείς αστέρες τη φαιδρότητι της λάμψεως την οικουμένην καλλωπίζουσι. Σήμερον αι νεφέλαι υετόν δικαιοσύνης τη ανθρωπότητι ουρανόθεν δροσίζουσι. Σήμερον ο Άκτιστος υπό του ιδίου πλάσματος βουλή χειροθετείται. Σήμερον ο Προφήτης και Πρόδρομος τω Δεσπότη προσέρχεται, αλλά τρόμω παρίσταται, ορών Θεού προς ημάς συγκατάβασιν. Σήμερον τα του Ιορδάνου νάματα εις ιάματα μεταποιείται τη του Κυρίου παρουσία. Σήμερον ρείθροις μυστικοίς πάσα η κτίσις αρδεύεται. Σήμερον τα των ανθρώπων πταίσματα τοις ύδασι του Ιορδάνου απαλείφονται. Σήμερον ο Παράδεισος ηνέωκται τοις ανθρώποις, και ο της Δικαιοσύνης Ήλιος καταυγάζει ημίν. Σήμερον το πικρόν ύδωρ, το επί Μωϋσέως τω λαώ, εις γλυκύτητα μεταποιείται τη του Κυρίου παρουσία. Σήμερον του παλαιού θρήνου απηλλάγημεν και ως νέος Ισραήλ διεσώθημεν. Σήμερον του σκότους ελυτρώθημεν, και τω φωτί της θεογνωσίας καταυγαζόμεθα. Σήμερον η αχλύς του κόσμου καθαίρεται τη επιφανεία του Θεού ημών. Σήμερον λαμπαδοφεγγεί πάσα η κτίσις άνωθεν. Σήμερον η πλάνη κατήργηται, και οδόν ημίν σωτηρίας εργάζεται η του Δεσπότου επέλευσις. Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει, και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί. Σήμερον η ιερά και μεγαλόφωνος των Ορθοδόξων πανήγυρις αγάλλεται. Σήμερον ο Δεσπότης προς το βάπτισμα επείγεται, ίνα αναβιβάση προς ύψος το ανθρώπινον. Σήμερον ο ακλινής τω ιδίω οικέτη υποκλίνεται, ίνα ημάς εκ της δουλείας ελευθερώση. Σήμερον Βασιλείαν ουρανών ωνησάμεθα• της γαρ Βασιλείας του Κυρίου ουκ έσται τέλος. Σήμερον γη και θάλασσα την του κόσμου χαράν εμερίσαντο, και ο κόσμος ευφροσύνης πεπλήρωται. Είδοσάν σε ύδατα, ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα και εφοβήθησαν. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, θεασάμενος το πυρ της θεότητος, σωματικώς κατερχόμενον, και εισερχόμενον επ᾽ αυτόν. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, θεωρών το Πνεύμα το Άγιον, εν είδει περιστεράς κατερχόμενον, και περιϊπτάμενόν σοι. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, ορών τον Αόρατον οραθέντα, τον Κτίστην σαρκωθέντα, τον Δεσπότην εν δούλου μορφή. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, και τα όρη εσκίρτησαν, Θεόν εν σαρκί καθορώντα, και νεφέλαι φωνήν έδωκαν, θαυμάζουσαι τον παραγενόμενον, φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, δεσποτικήν πανήγυριν σήμερον εν τω Ιορδάνη ορώντες, αυτόν δε τον της παρακοής θάνατον, και το της πλάνης κέντρον, και τον του, Άδου σύνδεσμον εν τω Ιορδάνη βυθίσαντα, και Βάπτισμα σωτηρίας τω κόσμω δωρησάμενον. Όθεν καγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος δούλος σου, τα μεγαλεία των θαυμάτων σου διηγούμενος, συνεχόμενος φόβω, εν κατανύξει βοώ σοι•
Μετά δε την συμπλήρωσιν, λέγει γεγονωτέρα φωνή.
Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου (εκ γ'). Συ γαρ βουλήσει εξ ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα τω σω κράτει συνέχεις την κτίσιν, και τη ση προνοία διοικείς τον κόσμον. Συ εκ τεσσάρων στοιχείων την κτίσιν συναρμόσας, τέτταρσι καιροίς τον κύκλον του ενιαυτού εστεφάνωσας. Σε τρέμουσιν αι νοεραί πάσαι Δυνάμεις. Σε υμνεί ήλιος, σε δοξάζει σελήνη, σοι εντυγχάνει τα άστρα, σοι υπακούει το φως, σε φρίττουσιν άβυσσοι, σοι δουλεύουσιν αι πηγαί. Συ εξέτεινας τον ουρανόν ωσεί δέρριν• συ εστερέωσας την γην επί των υδάτων• συ περιετείχισας την θάλασσαν ψάμμω• συ προς αναπνοάς τον αέρα εξέχεας• Αγγελικαί Δυνάμεις σοι λειτουργούσιν• οι των, Αρχαγγέλων χοροί σε προσκυνούσι• τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ κύκλω ιστάμενα και περιϊπτάμενα, φόβω της απροσίτου σου δόξης κατακαλύπτονται. Συ γαρ Θεός ων απερίγραπτος, άναρχός τε και ανέκφραστος, ήλθες επί της γης, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος• ου γαρ έφερες, Δεσπότα, δια σπλάγχνα ελέους σου, θεάσασθαι υπό του διαβόλου τυραννούμενον το γένος των ανθρώπων, αλλ᾽ ήλθες και έσωσας ημάς. Ομολογούμεν την χάριν, κηρύττομεν τον έλεον, ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν, τας της φύσεως ημών γονάς ηλευθέρωσας, παρθενικήν ηγίασας μήτραν τω τόκω σου, πάσα η κτίσις ύμνησέ σε επιφανέντα. Συ γαρ ο Θεός ημών επί της γης ώφθης, και τοις ανθρώποις συνανεστράφης. Συ και τα Ιορδάνια ρείθρα ηγίασας, ουρανόθεν καταπέμψας το Πανάγιον σου Πνεύμα, και τας κεφαλάς των εκείσε εμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων. Αυτός ουν, φιλάνθρωπε Βασιλεύ, πάρεσο και νυν δια της επιφοιτήσεως του Αγίου σου Πνεύματος, και αγίασον το ύδωρ τούτο (εκ γ ). Και δος αυτώ την χάριν της απολυτρώσεως, την ευλογίαν του Ιορδάνου. Ποίησον αυτό αφθαρσίας πηγήν, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, Αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον, ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό προς καθαρισμόν ψυχών και σωμάτων, προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον. Συ γαρ ει ο Θεός ημών, ο δι᾽ ύδατος και Πνεύματος ανακαινίσας την παλαιωθείσαν φύσιν υπό της αμαρτίας. Συ ει ο Θεός ημών, ο δι᾽ ύδατος κατακλύσας επί του Νώε την αμαρτίαν. Συ ει ο Θεός ημών, ο δια θαλάσσης ελευθερώσας εκ της δουλείας Φαραώ, δια Μωϋσέως, το γένος των Εβραίων• Συ ει ο Θεός ημών ο διαρρήξας πέτραν εν ερήμω, και ερρύησαν ύδατα, και χείμαρροι κατεκλύσθησαν, και διψώντα τον λαόν σου κορέσας. Συ ει ο Θεός ημών, ο δι᾽ ύδατος και πυρός, δια του Ηλίου, απαλλάξας τον Ισραήλ εκ της πλάνης του Βάαλ. Αυτός και νυν, Δεσπότα, αγίασον το ύδωρ τούτο, τω Πνεύματί σου τω Αγίω. (εκ γ') Δος πάσι, τοις τε μεταλαμβάνουσι, τον αγιασμόν, την ευλογίαν, την κάθαρσιν, την υγείαν. Και σώσον, Κύριε, τους δούλους σου, τους πιστούς Βασιλείς ημών. (εκ γ ) Και φύλαξον αυτούς υπό την σκέπην σου εν ειρήνη, υπόταξον υπό τους πόδας αυτών πάντα εχθρόν και πολέμιον, χάρισαι αυτοίς τα προς σωτηρίαν αιτήματα και ζωήν την αιώνιον. Μνήσθητι, Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών (δείνος), και παντός του Πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ Διακονίας, και παντός ιερατικού τάγματος, και του περιεστώτος λαού, και των δι᾽ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων αδελφών ημών, και ελέησον αυτούς και ημάς, κατά το μέγα σου έλεος. Ίνα και δια στοιχείων, και δια Αγγέλων, και δια ανθρώπων, και δια ορωμένων, και δια αοράτων, δοξάζηταί σου το πανάγιον όνομα, συν τω Πατρί, και τω αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ειρήνη πάσι.
Τας κεφαλάς ημών.
Και η Ευχή μυστικώς
Κλίνον, Κύριε, το ους σου, και επάκουσον ημών, ο εν Ιορδάνη βαπτισθήναι καταδεξάμενος, και αγιάσας τα ύδατα• και ευλόγησον πάντας ημάς, τους δια της κλίσεως των εαυτών αυχένων σημαίνοντας το της δουλείας πρόσχημα. Και καταξίωσον ημάς εμπλησθήναι του αγιασμού σου δια της του ύδατος τούτου μεταλήψεώς τε και ραντισμού, και γενέσθω ημίν, Κύριε, εις υγείαν ψυχής και σώματος.
Εκφώνησις
Συ γαρ ει ο αγιασμός των ψυχών και των σωμάτων ημών, και σοι την δόξαν, και ευχαριστίαν, και προσκύνησιν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί, και τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και ευθύς, ευλογών τα ύδατα σταυροειδώς, βαπτίζει τον τίμιον Σταυρόν, όρθιον αυτόν κατάγων εν τω ύδατι και ανάγων, ψάλλων και το παρόν:
Τροπάριον Ήχος α τρὶς
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις• του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα• και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι.
Και ραντίζει πάντα τον Λαόν εκ του ύδατος ψάλλοντας το
Κοντάκιον Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον (5 Ιανουαρίου)
Εν τοις ρείθροις σήμερον του Ιορδάνου, γεγονώς ο Κύριος, τω Ιωάννη εκβοά. Μη δειλιάσης βαπτίσαι με• σώσαι γαρ ήκω, Αδάμ τον πρωτοπλαστον.
Κοντάκιον Ήχος δ' (6 Ιανουαρίου)
Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη, και το φως σου Κύριε, εσημειώθη εφ᾽ ημάς, εν επιγνώσει υμνούντας σε• Ήλθες εφάνης το Φως το απρόσιτον.
Εισερχόμενοι δε εν τω Ναώ, ψάλλομεν το πάρον Ιδιόμελον εις Ήχον πλ. β
Ανυμνήσωμεν οι πιστοί, της περί ημάς του Θεού οικονομίας το μέγεθος• εν γαρ τω ημών παραπτώματι, γενόμενος άνθρωπος, την ημών κάθαρσιν καθαίρεται εν τω Ιορδάνη, ο μόνος καθαρός και ακήρατος, αγιάζων εμέ και τα ύδατα και τας κεφαλάς των δρακόντων, συντρίβων επί του ύδατος. Αντλήσωμεν ουν ύδωρ, μετ᾽ ευφροσύνης αδελφοί• η γαρ χάρις του Πνεύματος, τοις πιστώς αντλούσιν, αοράτως επιδίδοται, παρά Χριστού του Θεού, και Σωτήρος των ψυχών ηιμών.
Απόλυσις: