«Οὐκ ἐξεστί σοι ἔχειν, τήν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (δηλαδή, δέν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπό τό νόμο τοῦ Θεοῦ νά ἔχεις τήν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα). Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, πού ἀποτελοῦσαν μαχαιριές στίς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιά Ἡρώδη Ἀντίπα καί τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, πού ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου.
Ὁ Ἡρώδης, μή ἀνεχόμενος τούς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τόν φυλάκισε. Σέ κάποια γιορτή ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μέ ὅρκο νά δώσει στήν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολύ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιάς εἶπε στήν κόρη της νά ζητήσει στό πιάτο τό κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα πού τελικά ἔγινε.
Ἔτσι, ὁ ἔνδοξος Πρόδρομος τοῦ Σωτῆρος θά παραμένει στούς αἰῶνες ὑπόδειγμα σέ ὅλους ὅσους θέλουν νά ὑπηρετοῦν τήν ἀλήθεια καί νά ἀγωνίζονται κατά τῆς διαφθορᾶς, ἀνεξάρτητα ἀπό κινδύνους καί θυσίες.
Καί νά τί λένε οἱ 24 πρεσβύτεροι τῆς Ἀποκάλυψης στόν Θεό γιά τούς διεφθαρμένους: «ἦλθεν... ὁ καιρός τῶν ἐθνῶν κριθῆναι... καί διαφθεῖραι τούς διαφθείροντας τήν γῆν». Ἦλθε, δηλαδή, ὁ καιρός τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν γιά νά κριθεῖ ὁ κόσμος καί νά καταστρέψεις (Θεέ μου) ἐκείνους, πού μέ τή διεφθαρμένη ζωή τους διαφθείρουν καί καταστρέφουν τήν γῆ.
Πηγή: http://www.saint.gr/832/saint.aspx
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.
Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων· σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γάρ ὄντως καί Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καί ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τόν κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καί τοίς ἐν Ἅδῃ, Θεόν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καί παρέχοντα ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καί Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφήτα γεγένησαι, ὅθεν καί παρ’ Ἡρώδου, ἐκτμηθεῖς σου τήν Κάραν, ἔδραμες τοίς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τό λύτρον διό σέ Ἰωάννη Βαπτιστά, ποθῶ γεραίρομεν.
Κοντάκιον Ἦχος πλ. α’.
Ἡ τοῦ Προδρόμου ἔνδοξος ἀπoτομή, οἰκονομία γέγονέ τις θεϊκή, ἵνα καί τοῖς ἐν Ἅδῃ, τοῦ Σωτῆρος κηρύξῃ τήν ἔλευσιν. Θρηνείτω οὖν Ἡρωδιάς, ἄνομον φόνον αἰτήσασα· οὐ νόμον γάρ τόν τοῦ Θεοῦ, οὐ ζῶντα αἰώνα ἠγάπησεν, ἀλλ’ ἐπίπλαστον πρόσκαιρον.
Μεγαλυνάριον.
Κἂν ἐτμήθης Κάραν ὦ Βαπτιστά, φθέγγεται ἠ γλῶσσα, τόν Ἡρώδην ἐλέγχουσα· Λόγου τήν φωνήν σε, σιγῆσαι γάρ οὐκ ἔδει, ἀλλά καί τοῖς ἐν Ἅδῃ, Χριστόν κηρύξασθαι.
