έ τήν προσευχή, τήν ἐξομολόγηση, τήν μελέτη, τήν ἀγρυπνία, τήν μεγάλη ἐγκράτεια καί τήν Θεία Κοινωνία, ἐνισχυόταν ἀπό τόν Θεό ὁ Ὅσιος Θωμάς ὅταν ἦταν νέος, ἀπό τούς μολυσμούς τῆς σάρκας καί τοῦ πνεύματος.Ἔζησε τόν 9ο μ.Χ. αἰώνα, καί ἡ πατρίδα του βρισκόταν στούς πρόποδες τοῦ ὄρους Κυμιναίου. Ἀνατράφηκε χριστιανικά ἀπό τήν παιδική του ἡλικία, διατηρώντας τήν πίστη καί τήν ἁγνότητά του ἀπό τή νεανική του ἀνάπτυξη. Κινούμενος ἀπό ἱερό πόθο ὁ Θωμάς, ἐπισκέφθηκε πολλά μοναστήρια καί ἀποκόμισε πολλές ἀρετές ἀπό τά ἐκεῖ μεγάλα ὑποδείγματα τῆς εὐσέβειας.
Ἀργότερα ἔγινε καί ἴδιος μοναχός καί δίδασκε μέ ζῆλο τό Εὐαγγέλιο μαζί μέ ἄλλους μοναχούς σέ πόλεις καί χωριά, κατά τίς τεσσαρακοστές. Ὁ ἐκεῖ ἐπίσκοπος, ἐκτιμοῦσε τόσο πολύ τίς μεγάλες ἀρετές τοῦ Θωμᾶ, ὥστε ὅταν κάποιος μεγιστάνας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔκτισε Μονή κοντά στό Σαγκάριο ποταμό, τόν διόρισε ἡγούμενό της. Ἡ προτίμηση αὐτή δικαιώθηκε περίτρανα, διότι ὁ Θωμάς κυβέρνησε τό μοναστήρι μέ πολλή τάξη καί ὑπῆρξε πρότυπο μοναχικῆς ζωῆς στούς συμμοναστές του. Ἰδιαίτερα πολλαπλασίασε τούς οἰκονομικούς πόρους τῆς Μονῆς, γιά νά βοηθάει αὐτούς πού προσέφευγαν σ’ αὐτήν.
