Ὅσιος Γεράσιμος τοῦ Μπολτίνκ, κατά κόσμο Γρηγόριος, γεννήθηκε τό 1490 στό Πέρεσλαβ – Ζάλεσκ τῆς Ρωσίας. Ἀπό μικρή ἡλικία διακρινόταν γιά τό φιλακόλουθο τοῦ χαρακτήρα του καί τήν εὐσέβειά του. Εἶχε ὡς πρότυπό του τόν Ὅσιο Δανιήλ τοῦ Περεγιασλάβλ († 7 Ἀπριλίου) καί γι’ αὐτό ἀκολούθησε νωρίς τόν μοναχικό βίο. Μετά ἀπό ἕνα σύντομο χρονικό διάστημα δοκιμασίας, ἐκάρη μοναχός καί ἔλαβε τό ὄνομα Γεράσιμος.
Ὁ νέος μοναχός μέ μεγάλο ζῆλο ἐκπλήρωσε τίς ἀρετές τῆς νηστείας καί τῆς προσευχῆς καί σύντομα ἔγινε γνωστός στή Μόσχα γιά τήν πνευματικότητα καί τό αὐστηρό τοῦ βίου του. Αὐτός ἦταν ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο κλήθηκε στή Μόσχα, ὅπου γνώρισε τόν τσάρο.
Ἡ μεγάλη φήμη του στή χώρα, ἦταν ἕνα βάρος γιά τόν Ὅσιο, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμοῦσε τήν ἡσυχία καί τήν ἄσκηση. Ἔτσι, μετά ἀπό εἴκοσι ἕξι χρόνια κάτω ἀπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Δανιήλ, ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ἔλαβε τήν εὐλογία τοῦ Γέροντός του γιά τόν ἡσυχαστικό βίο. Ἐγκαταστάθηκε κοντά στήν πόλη Ντορογκομπούζα, στή χώρα τῶν Σμόλενκ, σέ ἕνα ἄγριο δάσος, στό ὁποῖο κατοικοῦσαν μόνο φίδια καί ἄγρια ζῶα. Συχνά ὁ Ὅσιος δεχόταν ἐπιθέσεις ληστῶν, ἀλλά τίς ὑπέμενε μέ ἠρεμία καί ἡσυχία προσευχόμενος γιά ἐκείνους πού βρίσκονταν μακριά ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἐξαιτίας ἑνός συγκεκριμένου ὁράματος, πῆγε στό βουνό Μπολντίνα, ὅπου σέ μία πηγή βρισκόταν μία τεράστια βελανιδιά. Οἱ γηγενεῖς τόν κτύπησαν μέ ρόπαλα καί ἤθελαν νά τόν πνίξουν, ἀλλά ἐπειδή φοβήθηκαν, τόν παρέδωσαν στόν κυβερνήτη τῆς Ντορογκοπούζα, ὁ ὁποῖος τόν ἔριξε στή φυλακή, ἐπειδή ἦταν ἄστεγος. Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος μέ ὑπομονή ἄντεξε τόν ἐξευτελισμό, ἔμεινε σιωπηλός καί προσευχόταν.
Κατά τήν διάρκεια αὐτῆς τῆς περιόδου, ἕνας αὐτοκρατορικός ἀντιπρόσωπος ἦλθε στή Μόσχα στόν κυβερνήτη. Βλέποντας τόν Ὅσιο Γεράσιμο, ὑποκλίθηκε σέ αὐτόν καί ζήτησε τήν εὐλογία του. Παλαιότερα εἶχε δεῖ τόν Ὅσιο Γεράσιμο μαζί μέ τόν Ἅγιο Δανιήλ ἐνώπιον τοῦ τσάρου. Ὁ κυβερνήτης τρομοκρατήθηκε καί ἀμέσως ἱκέτευσε γιά τή συγχώρηση τοῦ Ὁσίου καί ὑποσχέθηκε νά κτίσει ἕνα οἴκημα, γιά νά τόν προστατεύει ἀπό τούς ληστές. Ἀπό αὐτήν τήν περίοδο, ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ἄρχισε νά δέχεται αὐτούς πού διακατέχονταν ἀπό τόν πόθο γιά τό μοναχικό βίο καί ζήτησε ἄδεια ἀπό τή Μόσχα, γιά νά κτίσει ἕνα μοναστήρι. Τό 1530 ἔκτισε μία ἐκκλησία ἀφιερωμένη στήν Ἁγία Τριάδα καί οἰκοδόμησε κελλιά γιά τούς μοναχούς.
Ἐκτός ἀπό τό μοναστήρι στή Μπολντίνα, ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ἵδρυσε ἀκόμη ἕνα μοναστήρι πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στήν πόλη τῆς Βιάζμα καί ἀργότερα στό δάσος Βράϊανκ, στόν ποταμό Ζίζντρα, ἕνα μοναστήρι ἀφιερωμένο στά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Ὁ Πέτρος Κοροστέλεβ, ἕνας μαθητής τοῦ Ὁσίου Γερασίμου, ἔγινε ἡγούμενος σέ αὐτό τό μοναστήρι.
Ἀρκετοί ἀσκητές ἦταν ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Ὁσίου Γερασίμου: ὁ ἡγούμενος Ἀντώνιος, ὁ ὁποῖο ἀργότερα ἔγινε Ἐπίσκοπος Βολόγκντα († 26 Ὀκτωβρίου) καί ὁ Ἀρκάδιος, ὁ ὁποῖος ἀσκήτεψε ὡς ἐρημίτης καί ἐνταφιάσθηκε στό μοναστήρι τῆς Μπολντίνα.
Πρίν ἀπό τόν θάνατό του, ὁ Ὅσιος Γεράσιμος κάλεσε ὅλους τούς ἡγουμένους καί τούς μοναχούς ἀπό τά μοναστήρια πού εἶχε ἱδρύσει, τούς εἶπε γιά τόν βίο του καί τούς ἔδωσε τίς τελευταῖες πνευματικές ὑποθῆκες, πού καταγράφηκαν στό βιβλίο «Ζωή», τό ὁποῖο ἔγραψε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος κατ’ ἀπαίτηση τῶν γερόντων.
Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1554.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
