Ὅσιος Ἰωνᾶς Μωϋσέεβιτς Ἀταμάνσκϊυ γεννήθηκε στήν Ὀδησσό στίς 14 Σεπτεμβρίου 1855. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Μωυσῆς καί ἦταν διάκονος καί ἡ μητέρα του Γλυκερία. Πέθαναν ὅμως νωρίς καί ἄφησαν ὀρφανό τόν Ὅσιο σέ μικρή ἡλικία, ὁ ὁποῖος καθημερινά, νύχτα καί ἡμέρα, περνοῦσε τόν χρόνο του προσευχόμενος στούς τάφους τῶν γονέων του. Τήν κηδεμονία τοῦ φτωχοῦ παιδιοῦ ἀνέλαβε ὁ θεῖος του. Ὁ Ὅσιος πρόκοπτε στήν ἀρετή, τήν εὐσέβεια καί τήν μόρφωση. Ὁ θεῖος ζῆλος φούντωνε μέσα στήν καρδιά του. Ἔτσι τό 1884 χειροτονήθηκε διάκονος καί τό 1886 πρεσβύτερος. Διακόνησε τήν Ἐκκλησία, στήν ἀρχή ὡς ἐφημέριος σέ χωριό καί ἀργότερα, ἀπό τό 1897, στό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Ὀδησσοῦ.
Ἡ ποιμαντική του δράση ὑπῆρξε ἀξιοθαύμαστη. Οἱ φτωχοί καί ἄποροι εὕρισκαν καταφύγιο κοντά του. Ὁ Ὅσιος τούς δίδασκε μέ τή λειτουργική του ζωή καί τά φλογερά κηρύγματά του. Ἡ ἐκκλησιαστική του κοινότητα ἦταν παρόμοια μέ αὐτή τῆς Ἀρχαίας Ἐκκλησίας καί ἀναγνώριζε στό πρόσωπο τοῦ Ὁσίου τόν ἄνθρωπο τῆς εἰρήνης καί τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ.
Ἡ εὐεργετική ποιμαντική δράση τοῦ Ὁσίου φάνηκε περισσότερο κατά τήν διάρκεια τοῦ Ρωσο – Ἰαπωνικοῦ πολέμου, τό 1905, κατά τήν ἐπανάσταση τοῦ 1917 καί στά χρόνια τοῦ διωγμοῦ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ὅσιος συνέχισε χωρίς φόβο τήν διακονία του μέ πίστη πρός τόν Θεό καί ἀγάπη πρός τόν λαό. Ὁ Ἅγιος Θεός τόν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ἔτσι πολλοί συνέρεαν πρός αὐτόν, γιά νά λάβουν τήν εὐλογία του καί νά θεραπευθοῦν ἀπό τά σωματικά καί ψυχικά νοσήματά τους.
Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1924 καί ἡ κανονική πράξη τῆς ἁγιοποιήσεώς του ἔγινε τό 1995. Τό 1996 τά ἱερά λείψανά του μετακομίσθηκαν στό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Ὀδησσοῦ.
