τήν Εὐαγγελική Περικοπή τῆς Κυριακῆς του Τυφλοῦ, ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀναφέρεται σέ ἕνα ἀπό τά σημαντικά θαύματα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στή θεραπεία τοῦ ἐκ Γενετῆς τυφλοῦ. Τό γεγονός μάλιστα ὅτι ὁ Χριστός ἀπό πηλόν δημιουργεῖ νέον ὀφθαλμόν στόν ταλαιπωρημένο τυφλό ἀποδεικνύει τή πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τή Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα ὅτι ὁ Θεός - Πατέρας δημιούργησε τά πάντα διά τοῦ Υἱοῦ του.
Πολλά εἶναι τά ἀξιόλογα στοιχεῖα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς. Πέραν ἀπό τή σημασία τῆς διδασκαλίας τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιά τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ πού ἦρθε στό κόσμο γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο, ἀξίζει νά σταθοῦμε σέ δύο στοιχεῖα πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἐποχή μας καί μάλιστα μέ τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀνευθυνότητα πού συναντοῦμε μερικές φορές στούς ἀνθρώπους πού ἀναμένουμε νά προστατεύουν ἠθικά τά παιδιά καί τήν εὐρύτερη κοινωνία.
Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πού θά ἀναφερθοῦμε εἶναι οἱ γονεῖς καί οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας (τότε τούς λέγανε φαρισσαίους). Χωρίς νά σημαίνει ὅτι πάντοτε ὅλοι οἱ γονεῖς κι ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας συμπεριφέρονται ὅπως τούς σημερινούς γονεῖς καί τούς Φαρισαίους τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς τού τυφλοῦ, ὑπάρχουν καί περιπτώσεις ὅμως πού δέν διαφέρουν ἀπ' αὐτούς.
Ἔτσι βλέπουμε σήμερα τούς γονεῖς τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ἀντί νά δοξάζουν καί νά εὐχαριστοῦν τόν Θεό γιά τή θεραπεία τοῦ υἱοῦ τους, φοβούμενοι τίς συνέπειες νά ὁμιλήσουν μέ θάρρος γιά τήν ἀλήθεια τοῦ θαύματος τοῦ Χριστοῦ, ἀρνοῦνται ἐπίμονα γιά νά μή διωχθοῦν ἀπό τήν Συναγωγή. Στή πραγματικότητα στή διαγωγή τῶν γονέων τοῦ τυφλοῦ της σημερινῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς βλέπουμε ἀνάγλυφες τίς ἐκδηλώσεις ἑνός ἀπαράδεκτου καιροσκοπισμοῦ, πού θυσιάζει τήν ἀλήθεια στή πρόσκαιρη σκοπιμότητα μέ μία συμπεριφορά πού εὐχαριστεῖ τούς ἰσχυρούς του κόσμου τούτου.
Ἡ μορφή ἐκείνη τῆς φαινομενικῆς εἰρήνης καί τῆς πρόσκαιρης ἀσφάλειας πού ἐπιτυγχάνεται σέ βάρος τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀλήθειας καί τό σεβασμό τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν ἐπικράτηση τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας καί τοῦ μίσους δέν ἔχει καμιά ἀξία. Εἶναι μία πορεία ἀπειλῆς ἀφανισμοῦ, γιατί στήν πραγματικότητα αὐτή ἡ ἄδικη κατάσταση δέν εἶναι πραγματική εἰρηνική συνύπαρξη, ἀλλά μία ἀπαράδεκτη κοινωνική καταπίεση καί ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν συνάνθρωπό του πού στηρίζεται στήν ἀδικία τῶν ἀδυνάτων καί στήν ἀνοχή καί τήν ἀδιαφορία τῶν ἰσχυρῶν.
Τά ἴχνη τῶν καιροσκόπων γονέων τοῦ τυφλοῦ, δυστυχῶς τά ἀκολουθοῦν καί σήμερα πολλοί σύγχρονοι γονεῖς. Μποροῦμε νά τό διαπιστώσουμε μέσα ἀπό τούς ἀνθρώπους πού συναντοῦμε καθημερινά. Πολλοί ἀπό ἐμᾶς ἐξακριβώνουμε ἔγκαιρα κατά πού φυσάει ὁ ἄνεμος καί ἀνάλογα κάνουμε στροφές ἐπιδέξιες καί ὑποκλινόμαστε μπροστά στούς ἰσχυρούς, χρησιμοποιώντας τήν εὐχάριστη καί ὑπερβολική κολακεία καί τή συκοφαντία, ἀρκεῖ νά γίνουμε εὐχάριστοι, νά ἐξασφαλίσουμε κάποια ὀφέλη καί νά καλοπερνοῦμε. Κι ὅταν ἀλλάξουν τά πράγματα κι ἡ οἰκονομική δύναμη μετακινηθεῖ σ' ἄλλους, τότε οἱ καιροσκόποι θά σπεύσουν ἀμέσως νά προσαρμοσθοῦν πρῶτοι μέ τή νέα πραγματικότητα ὅπως τούς χαμολαίοντες πού ἀλλάζουν συνέχεια χρώματα.
Γι' αὐτό τό λόγο γιά νά περιορισθοῦν τά κοινωνικά προβλήματα τῆς ἐποχῆς μᾶς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό ὑπεύθυνους χριστιανούς γονεῖς μέ ἠθικές ἀρχές πού νά εἶναι ἀποφασισμένοι νά λένε ὄχι στίς ἠθικές παρεκτροπές καί νά στηρίζουν καί νά ἐνθαρρύνουν ὀ,τιδήποτε εἶναι καλό καί μᾶς ὠφελεῖ ὅλους μας, κι ἰδιαίτερα τήν ἐνίσχυση τοῦ θεσμοῦ τοῦ Χριστιανικοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας μέ τήν μή ἀνοχή τῶν παράνομων δεσμῶν καί τῶν ἐξωσυζυγικῶν σχέσεων.
Χρειαζόμαστε ὑπεύθυνους γονεῖς πού δέν θυσιάζουν στό βωμό τῶν μικρῶν συμφερόντων τούς τήν ἀλήθεια καί τή δικαιοσύνη. Χρειαζόμαστε γονεῖς πού ἔχουν τό θάρρος τῆς γνώμης τους, πού μέ ἀξιοπρέπεια καί γενναιότητα ἔχουν τήν καλή διάθεση νά θυσιασθοῦν γιά τήν ἀλήθεια καί τό δίκαιο. Σήμερα ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό γονεῖς ἁγίους πού μέ ἀγάπη, καλωσύνη, κατανόηση, ὑπομονή, ἠρεμία καί τρυφερότητα θά βοηθήσουν τά ἀνήσυχα καί ταραγμένα παιδιά τῆς ἐποχῆς μας. Μόνο ἔτσι θά περιορισθοῦν οἱ καιροσκόποι τῆς ἐποχῆς μας πού μετατρέπονται σέ ἀρνητικά στοιχεῖα πού προσπαθοῦν συνέχεια νά ναρκοθετοῦν τήν εἰρηνική πορεία τῶν τίμιων ἀνθρώπων.
Μερικές φορές ὅμως τόν δρόμο τῶν τιμίων ἀνθρώπων τόν ναρκοθετοῦν καί οἱ κάθε εἴδους Φαρισαῖοι, ὅπως οἱ Φαρισαῖοι τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού προσπαθοῦν νά δημιουργήσουν προβλήματα στό ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί δηλαδή πού ἔπρεπε νά βοηθήσουν τόν Χριστό τόν ὑποθάλπτουν καί τόν πολεμοῦν. Εἶναι πράγματι μεγάλη εἰρωνεία ὅταν αὐτοί πού ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσωποῦν θεσμούς καί ἀξίες νά εἶναι οἱ καταστροφεῖς τῆς ἠθικῆς τάξεως.
Ἔτσι ὅπως οἱ Φαρισαῖοι προσπαθοῦσαν μέ κάθε τρόπο νά ἀπορρίψουν τό θαῦμα πού ἔκανε ὁ Χριστός στόν ἐκ γενετῆς τυφλό, βλέπουμε καμιά φορᾶ ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας ἤ μερικούς ἀπό τούς Πολιτικούς μας νά δημιουργοῦν τεράστια προβλήματα στό σωτηριολογικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας ἤ ἀκόμη νά κακολογοῦν καί νά ὑποθάλπτουν τό ἔργο τῶν κληρικῶν μας καί τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀντί νά βοηθήσουν συκοφαντοῦν. Ἀντί νά συνεργασθοῦν διαιροῦν. Ἀντί νά στηρίξουν τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας τό πολεμοῦν. Θέλουν νά καταργήσουν τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, κλείσανε ἐκκλησιαστικές σχολές καί ἐκκλησιαστικά λύκεια καί τώρα φθάσανε στό σημεῖο αὐθαίρετα νά θέλουν νά κλείσουν καί τό τμῆμα κοινωνικῆς θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου.
Τά πυρά τῶν Φαρισαίων ἐκτοξεύονται στό τυφλό, στήν οὐσία ὅμως ἀποβλέπουν νά κτυπήσουν τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ, νά ἀπορρίψουν δηλαδή τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ, νά συσκοτίσουν τήν ἀλήθεια. Τήν κακία τούς τήν ἐκφράζουν μέ δύο τρόπους, μέ τή βία προσπαθοῦν νά τόν τρομοκρατήσουν καί μέ τήν εἰρωνεία νά τόν ἐξευτελίσουν. Καί οἱ δύο τρόποι εἶναι γνωστοί μέσα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, γιατί πάντοτε χρησιμοποιοῦνται ἀπό αὐτούς πού θέλουν νά σκοτώσουν τήν Πρόδρομο γιά νά μή τόν ἐλέγχει.
Τά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα κι οἱ κάθε εἴδους δικτάτορες γιά νά ἐπικρατοῦν χρησιμοποιοῦν πάντοτε τή βία, ὅπως γίνεται στίς χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ἡ εἰρωνεία πάλι, πού χρησιμοποιοῦν οἱ κάθε εἴδους Φαρισαῖοι, εἶναι ἕνας ἀκόμη τρόπος γιά νά ἐκμηδενίσουν τήν ἀλήθεια καί τούς ἀνθρώπους πού ἀγωνίζονται γι' αὐτή. Συνήθως οἱ ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι αὐτό πού βλέπουν νά βρίσκεται ψηλά τό χλευάζουν γιά νά αἰσθάνονται οἱ ἴδιοι καλά μέ τή πτώση πού ζοῦν. Ἔτσι οἱ φαῦλοι καί οἱ ἀνώμαλοι εἰρωνεύονται τούς ἁγνούς, οἱ δυνατοί τους ἀδύνατους, οἱ δῆθεν σπουδασμένοι καί μορφωμένοι τούς ἀγράμματους, πού στή πραγματικότητα μπορεῖ νά εἶναι οἱ στυλοβάτες τῆς κοινωνίας μας.
Στήν ἐποχή μας οἱ φανταμελιστές, οἱ φανατικοί θρησκευόμενοι ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν περισσότερο τή βία κι οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι τῆς Δυτικῆς κοινωνίας τήν εἰρωνεία. Κι οἱ δύο κατηγορίες ὅμως ἔχουν ὡς κοινό τους σημεῖο τό πόλεμο κατά τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἀγάπης, καί γι' αὐτό γίνονται ἐχθροί του Χριστοῦ. Τά ἀποτελέσματα τῆς βίας καί τῆς εἰρωνείας προσωρινά φαίνονται νά κυριαρχοῦν καί νά ἐντυπωσιάζουν. Στό τέλος ὅμως ἀποκαλύπτονται καί ἐξευτελίζονται ὅπως οἱ Φαρισαῖοι ἀπό τόν ἀδύνατο καί ἄσημο ἐκ γενετῆς τυφλό. Ὅποιος θέλει νά σβύσει τό φῶς τῆς ἀλήθειας σβύνει ὁ ἴδιος. Αὐτή εἶναι ἡ κατάληξη ὅσων ἀντιστρατεύονται στό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, γιατί στήν πραγματικότητα ἀντιστρατεύονται στό ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ταυτίζοντας τήν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας μέ τή κατάσταση τῆς ἀσυδοσίας. Στηρίζονται σέ ἕνα νομικισμό πού διασώζει τούς τύπους καί σκοτώνει τή ζωή καί τή πρόοδο.
Ἔτσι οἱ Φαρισαῖοι κατηγόρησαν τό Χριστό ὅτι μέ τό θαῦμα κατέλυσε τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου. Δέν μποροῦσαν νά συνειδητοποιήσουν ὅτι τό Σάββατο ἐγένετο διά τόν ἄνθρωπο κι ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τό Σάββατο. Ὁ φθόνος, ἡ ζήλια καί ἡ προκατάληψη δέν τούς ἀφήνουν νά ἀναγνωρίσουν τό Δημιουργό του θαύματος. Τό μόνο πού κατάφεραν ὅμως ἦταν νά μείνουν πάντα στά πυκνά σκοτάδια τῆς ἀπιστίας καί τῆς κακίας. Ἀντί νά πιστέψουν, νά μετανοήσουν, νά εὐχαριστήσουν τό Θεό, πού ἐδώρησε τό φῶς σ' ἕνα δυστυχισμένο τυφλό συνάνθρωπό τους, ἔμειναν τυφλοί, σκληροί καί ἀμετανόητοι. Ἔτσι τό ἑπόμενο βῆμα τούς ἦταν νά προχωρήσουν ἀδίστακτα στή καταδίκη καί στή Σταύρωσι τοῦ Χριστοῦ.
Ἀδίστακτοι συκοφάντες ὅπως οἱ Φαρισαῖοι ὑπάρχουν καί στήν ἐποχή μας, ἀνάμεσά μας. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι χωρίς ἀνθρωπιά πού ζοῦν γιά νά κάνουν τό κακό. Ἡ γλώσσα τούς κρύβει θανατηφόρο δηλητήριο πού ὅταν ἐκτοξευθεῖ δολοφονεῖ ὑπολήψεις, τραυματίζει ψυχές, γκρεμίζει ἔργα ποτισμένα μέ ἱδρώτα καί αἷμα, γιατί αὐτός πού συκοφαντεῖ συνήθως φθονεῖ τήν ἀρετή καί μισά τήν ἀλήθεια. Ὅταν δέν μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ τήν πραγματικότητα, μέ σατανική ἐπιδεξιότητα τή διαστρέφει καί μέ ἀσφάλεια θέτει ἐκτός μάχης ἐκεῖνον πού ἐναντίον τοῦ κατευθύνει τά βέλη του, διαδίδοντας σέ βάρος τοῦ ψεύτικες πληροφορίες, δηλαδή συκοφαντίες.
Πολλές φορές δέν χρειάζεται κάν νά ἀνοίξει τό στόμα του. Ἕνας μορφασμός, μία χειρονομία, ἕνα γεμάτο ὑπονοούμενα χαμόγελο, ἕνα εἰρωνικό ἀνασήκωμα τῶν ὤμων, εἶναι ἀρκετά γιά νά βάλει ἐρωτηματικό στήν ὑπόληψη αὐτοῦ πού θέλει νά καταστρέψει. Ἡ συκοφαντία εἶναι ὅπως τό κάρβουνο, σβυστό σέ μουζώνει καί ἀναμμένο σέ καίει.
Ἄς προσέξουμε λοιπόν κι ἄς προσπαθοῦμε νά ἀποφεύγουμε τή τακτική τῶν παλιῶν καί τῶν σύγχρονων φαρισαίων. Ἄς κρατήσουμε τόν ἑαυτό μᾶς μακρυά ἀπό τή φοβερή μάστιγα τῆς συκοφαντίας, ἄν θέλουμε νά μή χάσουμε τήν ἀνθρωπιά μας καί τήν ἐλπίδα μας νά εἰσέλθουμε στό Παράδεισο.
Ταυτόχρονα ὅμως δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι μετά τή πτώση τοῦ πρώτου ἀνθρώπου μέ τό προπατορικό ἁμάρτημα ἡ ροπή πρός τήν ἁμαρτία ὑπάρχει στό καθένα μας, κι ὅτι ἀναμάρτητος εἶναι μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Γι' αὐτό λίγο-πολύ ὁ κάθε ἄνθρωπος πέφτει στήν ἁμαρτία. Τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ εἶναι νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας. Αὐτό τό ἔργο ἀγαπητοί μου συνεχίζει νά ἐπιτελεῖται στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας πού ἀποτελεῖ κατά τόν ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν σοφό Παῦλο «Σῶμα Χριστοῦ».
Γι' αὐτό ἄς εὐχηθοῦμε τό θαῦμα πού ἄνοιξε τά μάτια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ νά ἀνοίξει καί τά δικά μας μάτια γιά νά ὁδηγηθοῦμε στήν μετάνοια μέ τήν πορεία μας στό ἱερό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως πού θά ἐκφρασθεῖ ἔμπρακτα μέ τόν ἀξιολογικό μας προσανατολισμό στήν καθημερινή μας ζωή. Ἔτσι ἡ τύφλωση μᾶς σταματᾶ ὅταν ζοῦμε μυστηριακά μέσα στή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Τό μεγαλεῖον της Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μᾶς εἶναι ὅτι μέ θαυματουργικό τρόπο κατάφερε γιά δύο σχεδόν χιλιάδες χρόνια νά μᾶς προσφέρει αὐτή τήν πραγματικότητα τῆς λειτουργικῆς ζωῆς πού ἀνοίγει γιά ὅσους ζοῦν σύμφωνα μέ τίς Θεῖες Ἐντολές τοῦ Χριστοῦ τήν θύρα τοῦ Παραδείσου.
Αὐτή τήν λανθασμένη τακτική, νά μή ἀγαποῦμε τούς συνανθρώπους μας ὅπως τόν ἑαυτό μας καί νά μή ζοῦμε τίμια, οἱ ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας τήν καταδικάζουν γιατί μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν ἀδιάκριτη ἐφαρμογή τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μᾶς χωρίζει ἀπό τό Θεό καί μᾶς κρατεῖ μακρυά ἀπό τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία μας. Ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ ἐκφράζεται ὡς μαρτύριο καί ὡς μαρτυρία χριστιανικῆς ζωῆς πού διακονεῖ τήν ἀλήθεια, τήν ἀγάπη καί τή δικαιοσύνη.
Αὐτή εἶναι δυστυχῶς ἡ συμπεριφορά τῶν καιροσκόπων. Ἡ κάθε ἐποχή ἔχει τούς καιροσκόπους της πού δημιουργοῦν μέ τήν παρουσία τούς τά κοινωνικά προβλήματα πού μᾶς περιβάλλουν καί μᾶς κάνουν νά ὑποφέρουμε. (Εἶναι ὅπως αὐτούς πού ὁδήγησαν τό Ἔθνος στό χεῖλος τοῦ γκρεμμοῦ τῆς χρεοκοπίας καί τοῦ ἐξευτελισμοῦ). Οἱ καιροσκόποι ρυθμίζουν τή συμπεριφορά τούς ἀπέναντι σέ πρόσωπα καί γεγονότα ὄχι μέ κριτήριο τήν ἀλήθεια καί τή δικαιοσύνη, ἀλλά μέ κριτήριο μία ὑστερόβουλη σκοπιμότητα πού ἐξυπηρετεῖ κάποιο μικρό ἐλεεινό συμφέρον σέ βάρος τοῦ κοινοῦ καλοῦ. (Οἱ διεφθαρμένοι καί ἀπατεῶνες πολιτικοί μας τό προσωπικό τους πλουτισμό σέ βάρος τοῦ Ἔθνους).
Οἱ καιροσκόποι κάνουν καί λένε ὄχι ὅτι βοηθᾶ τήν εὐρύτερη κοινωνία, ἀλλά ὅτι τούς ἐξυπηρετεῖ τούς ἴδιους ὡς ἄτομα σέ βάρος τῶν πολλῶν. Αὐτό πού τούς ἐνδιαφέρει εἶναι νά ὑπηρετοῦν δουλικά τους ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας καί νά ἀδιαφοροῦν γιά τόν εὐαγγελικό λόγο τῆς ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ. (Οἱ διεφθαρμένοι ὀπαδοί ὑποστηρίζουν τυφλά τόν διεφθαρμένο πολιτικό ἀρχηγό τούς ὅπως οἱ μαφιόζοι). Γιά τούς καιροσκόπους ἐκεῖνο πού μετράει μέσα τους δέν εἶναι ἡ ἀλήθεια καί τό δίκαιο, ἀλλά ὁ ἀτομισμός, δηλαδή ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ ἰδιοτέλεια, ἡ ἐξυπηρέτηση δηλαδή ἀτομικῶν μικροσυμφερόντων πού ὁδηγοῦν σέ κοινωνικές ἀδικίες.
(Αὐτά πού μᾶς ἔκαναν οἱ διεφθαρμένοι πολιτικοί γιά νά φθάσουμε στή σημερινή κρίση). Γιά τό συμφέρον τούς οἱ καιροσκόποι εἶναι ἕτοιμοι νά ποδοπατήσουν καί τήν ἠθική καί τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, ἀρκεῖ νά μή θιγοῦν οἱ ἴδιοι ἤ νά ἔχουν στά σίγουρα ἐκ τῶν προτέρων κάποια ἐξασφαλισμένα παράνομα ὀφέλη, ὅπως αὐτοί πού μπροστά στό μεγάλο καί εὔκολο κέρδος δέχονται νά ἀγοράζουν φτηνά προϊόντα ἀπό κλοπές καί μία μέρα ἀπό τήν πλεονεξία τους νά κερδίσουν περισσότερα χάνουν ἀκόμη καί τή ζωή τους (στή Νότιο Ἀφρική).
Οἱ καιροσκόποι δέν στεροῦνται μόνο καλοῦ χαρακτῆρος. Συμπεριφέρονται συμφεροντολογικά ἐπειδή προηγεῖται μέσα τούς μία διαστροφή. Οἱ θετικές δυνάμεις τῆς συνειδήσεώς τους, πού ἔχουν ὡς δημιουργήματα κατ' εἰκόνα Θεοῦ, πού ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, νεκρώνονται καί γίνονται ἔτσι πωρωμένες συνειδήσεις . (Ἔτσι ἔγινε καί στήν Ἑλλάδα ἀνάμεσα σέ ἐκείνους πού ἐμπιστευθήκαμε τή διακυβέρνηση τῆς Χώρας καί φθάσαμε στά πρόθυρα τῆς χρεοκοπίας). Χωρίς νά ὑπολογίζουν καμιά ἠθική, γίνονται ἀνήθικοι, συνθηκολογοῦν μέ τήν κακοήθεια σκοτώνοντας ἀλύπητα καί τή δική τους ἀξιοπρέπεια καί τῶν συνανθρώπων τους.
Ἔτσι μετατρέπονται μέσα στή κοινωνία μας σέ ἀρρωστημένα κύτταρα πού μέ τίς ἁμαρτίες τους καί τίς ἀδικίες τούς διαταράσσουν τήν ἠθική τάξη πού χρειάζεται μία κοινωνία γιά νά εὐημερεῖ, ὅπως συμβαίνει στή χώρα πού ζοῦμε μέ τήν αὔξηση τῆς ἐγκληματικότητας καί τό μή σεβασμό τῆς ζωῆς ὡς δῶρο Θεοῦ, ὡς ἐπίσης καί τή βάρβαρη λεηλασία τῆς δημόσιας περιουσίας. (Ἄν δέν ἐπιστραφοῦν τά κλεμμένα τοῦ δημοσίου ἡ οἰκονομική κρίση τῆς χώρας δέν θεραπεύεται μέ τίποτα)
Πολλοί γονεῖς πάλι στήν ἐποχή μᾶς πέφτουν στό ὀλίσθημα τοῦ καιροσκοπισμοῦ πιστεύοντας ὅτι ἔτσι προφυλάσσονται ἀπό δυσάρεστες περιπέτειες ἐξασφαλίζοντας μέσα στό περιβάλλον τούς μία μορφή φαινομενικῆς εἰρήνης καί εὐημερίας, ὅπως ἐσυνέβη γιά σχεδόν χρόνια μέ τήν πολιτική τοῦ Ἀπαρχάϊτ καί τῆς ἀπικοιοκρατίας, τοῦ φυλετικοῦ διαχωρισμοῦ δηλαδή τῶν ἀνθρώπων , μέ ἀποτέλεσμα τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε σήμερα στήν Ἀφρική νά φαίνονται πολύπλοκα καί ἄλυτα.
Τό κάνουν καί οἱ πολιτικοί γιά νά κερδίσουν ψήφους καί θρησκευτικοί ἀρχηγοί γιά νά πάρουν λίγα χρήματα ὅπως τόν Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη μέ τή διαφορά ὅτι σήμερα δέν πᾶνε νά κρεμμαστοῦν νά ἡσυχάσουμε).
Ὅταν ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός, μέ τό θαῦμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄνοιξε τά μάτια του κι ἀντικρυσε τό φῶς τῆς ἡμέρας, μέ τή θαυματουργική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ ἔγινε ὁ καλύτερος μάρτυρας τῆς Θεότητας τοῦ Χριστοῦ. Γνωρίζοντας καλά ὁ ἴδιος τήν ἄσχημη κατάσταση πού βρισκόταν προηγουμένως, ἐκτίμησε ἰδιαίτερα τό δῶρο τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν ὑγεία του, τήν θαυματουργική θεραπεία του.
Γι' αὐτό χωρίς νά φοβᾶται καθόλου τίς ἀπειλές τῶν πανίσχυρων Φαρισαίων, ὄχι μόνο τούς εἶπε μέ θάρρος τήν ἀλήθεια γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά εἰρωνεύθηκε καί τήν ἀπιστία τους καί τήν κακία τους πού ἀπόβλεπαν στήν ἀπόρριψη τοῦ θαύματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀντίθετα ὅμως μέ τόν θεραπευθέντα τυφλό, οἱ γονεῖς τοῦ ἐνῶ γνώριζαν ὅσο καί ἐκεῖνος τήν ἀθεράπευτη κατάσταση τῶν ματιῶν του, εἶδαν τό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ μέ κριτήριο τό προσωρινό ἀτομικό τους συμφέρον. Μπροστά στό φόβο τοῦ διωγμοῦ τῶν Φαρισαίων ἔλεγαν πώς δέν γνωρίζουν τίποτα γιά τό μεγαλεῖο του θαύματος τῆς θεραπείας τοῦ παιδιοῦ τους. Πίστευαν περισσότερο στή δύναμη τῆς κακίας τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων παρά στή δύναμη τοῦ φιλεύσπλαχνου Θεοῦ.
