Ἀπόστολος Τίτος, ὁ ὁποῖος ἦταν Ἕλληνας στήν καταγωγή, ἦταν πολύ μορφωμένος. Ἔγινε χριστιανός ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο, μέ τόν ὁποῖο καί συνεργάστηκε, στήν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Τόν ἀκολούθησε στήν Ἱερουσαλήμ καί κατόπιν ἐπιφορτίστηκε νά πάει στήν Κόρινθο γιά νά δεῖ τήν κατάσταση τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας.
Στήν ἐπιστροφή του, συνάντησε τόν Ἀπόστολο Παῦλο στήν Μακεδονία καί μετά πῆγαν μαζί στήν Κρήτη, ὅπου ἐκεῖ ὁ Παῦλος τόν ἔκανε ἐπίσκοπο τοῦ νησιοῦ καί τοῦ εἶπε νά κάνει καί ἱερεῖς γιά ὅλο τό νησί.
Ὁ Παῦλος τοῦ ἔστειλε καί τήν γνωστή πρός Τίτον ἐπιστολή, ἀπό τήν ὁποία γνωρίζουμε, ὅτι ὁ Ἕλληνας μαθητής τοῦ Παύλου εἶναι «τέκνον του γνήσιον». Ἀπό τήν ἴδια ἐπιστολή του μαθαίνουμε ὅτι ὁ Τίτος εἶχε λαμπρούς συνεργάτες στήν Κρήτη, τόν Ζηνᾶ τόν νομικό καί τόν περίφημο Ἀπολλῶ.
Ἀπεβίωσε τό ἔτος 105 μ.Χ.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον λόγον.
Προσκληθείς οὐρανόθεν πρός γνῶσιν ἔνθεον, τήν ἐν σαρκί τοῦ Δεσπότου ἐπιδημίαν ἐν γῇ, αὐτοψεί ἑωρακώς φωτός πεπλήρωσαι· ὅθεν τοῦ Παύλου κοινωνός, θεηγόρος γεγονώς, τήν Κρήτην πᾶσαν πυρσεύεις, τῆς εὐσεβείας τῇ αἴγλῃ, Τίτε Ἀπόστολε μακάριε.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν
Τοῦ Παύλου δειχθείς, συνόμιλος Ἀπόστολε, σύν τούτῳ ἡμῖν, τόν λόγον προκατήγγειλας, τῆς ἐνθέου χάριτος, μυστολέκτα Τίτε μακάριε· διά τοῦτο βοῶμέν σοι· μή παύσῃ πρεσβεύων, ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον.
Παύλῳ τῷ θεόπτῃ μαθητεύεις, ὤφθης ἐν τῇ Κρήτῃ, εὐσεβείας ὑφηγητής, Τίτε θεηγόρε, Ἀπόστολε καί μύστα, τῆς πρός ἡμᾶς τοῦ Λόγου, συγκαταβάσεως.
