Όπως έγινε λίγο πριν γνωστό, στη χορεία των Αγίων της Εκκλησίας μας συγκαταλέγεται επίσημα από σήμερα ο μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης. Παρουσιάζουμε, λοιπόν για τους αναγνώστες της “Πεμπτουσίας” ένα σημείωμα για τους περισσότερο χαρακτηριστικούς σταθμούς του βίου του αγίου ανδρός.

Ο όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς στα Φάρασα της Καππαδοκίας το έτος 1924, λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του αγ. Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο.

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

δελφοί και Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
«Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε!»
Εφάνη επί της γης ο Θεός και εφανερώθη συγχρόνως ο τέλειος άνθρωπος και η ασύλληπτος αξία του ανθρωπίνου προσώπου. Oι σύγχρονοι άνθρωποι ιδιαιτέρως ζώμεν την μεταπτωτικήν κατάστασιν, κατά την οποίαν καθημερινώς διαπιστώνομεν μετά του Ψαλμωδού ότι «πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός» (Ψαλμ. ΙΓ΄ 3 – Ρωμ. γ΄ 12-13).
Προ της ενσαρκώσεως του Χριστού δεν ηδύνατο ο άνθρωπος να φαντασθή την ασύλληπτον αξίαν του ανθρωπίνου προσώπου, διότι μετά την πτώσιν ησθένησε και ηλλοιώθη. Μόνον οι πολύ φωτισμένοι άνθρωποι διησθάνθησαν και προ Χριστού την αξίαν του ανθρωπίνου προσώπου και εις την απορίαν του Ψαλμωδού «τι εστιν άνθρωπος, ότι μιμνήσκη αυτού;» (Ψαλμ. Η΄ 5), διεκήρυξαν: «ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ᾿ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν» (ε.α. 6).

Πρός
Τό Πλήρωμα τής Ίεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

«...Χριστός έπί γής' ύψώθητε...».
(Ύμνος Χριστούγεννωνν)

γαπητοί μου άδελφοί, άνθρωποι τής ’Εκκλησίας μας, Ή σημερινή, μεγάλη Εορτή των Χριστουγέννων, είναι αιώνια Εορτή, όπως καί ό νεογέννητος Χριστός, ό Θεάνθρωπος, είναι αιώνιος. Στήν μεγάλην αύτήν σημερινή Γιορτήν, ό Χριστός μας έρχεται, είναι πάντοτε καί "έπί γης". Σήμερα καλωσορίζομε τόν νεογέννητο Χριστό μας, είς τήν γη μας, τήν Βηθλεέμ, τήν φάτνη, είς τόν Τόπο μας, τά σπίτια μας, τίς οίκογένειές μας, τά χωριά μας, τίς πόλεις μας, παντοϋ. Χαιρόμαστε καί γιορτάζομε τήν παρουσία Του μαζύ μας. Μέ άφορμή τό μεγάλο αύτό γεγονός τής παρουσίας τοϋ Χρίστου κοντά μας, ή ’Εκκλησία, μάς παρακινεί καί μάς ζητά "ύψώθητε". Ύψωθήτε, κοιτάξετε ψηλά, άλλάξετε δρόμο, τρόπο καί προσανατολισμό. Ύψωθήτε. "’Άνω σχώμεν τάς καρδίας", όπως πάντοτε λέγομε καί άκούομε σέ κάθε Θεία Αειτουργία μας. Αύτή τή δυνατότητα, τή χαρά καί τήν προτροπή "ύψώθητε", ύψωθήτε πρός τά άνω, παρακαλοϋμεν όλους νά άξιοποιήσωμε στή σημερινή δύσκολη ’Εποχή μας, κατά τήν μεγάλη καί πολύτιμη σημερινή Εορτή των Χριστουγέννων.